(moemaka မွကူးယူေဖါၿပသည္။)
“ခ်င္းေတာင္တန္းမွ ဖိတ္ေခၚသည္” ဆိုတဲ့ သီခ်င္းေလး ျပန္နားေထာင္ေနရင္းနဲ႔ အတိတ္ကို ခဏ ေရာက္သြားတယ္..။
အဲ့သီခ်င္းကို ခ်င္းျပည္နယ္မွာ လုပ္တဲ့ ေက်ာင္းသားအားကစားပြဲ ဖြင့္ပြဲ စတိတ္ရိႈးမွာ အိျႏၵာေက်ာ္ဇင္ဆိုတာ သတိရမိတယ္…။ ေက်ာင္းသားေတြက သူ႔ကို တက္ဆြဲေတာ့ Aurora နဲ႔လား New Wave နဲ႔လား မသိပါလာတဲ့ ကိုရဲလြင္ႀကီး ေနာက္ ေျပးပုန္းရတာ မ်က္စိထဲ ျမင္ေယာင္ေနေသးတယ္..။ ဆလိုင္းေသာန ရဲ႕ သီခ်င္းေကာင္းေလး တစ္ပုဒ္ေပါ့..။
ဟားခါး ေက်ာင္းသားပြဲ ဖြင့္ပြဲေန႔အၾကာင္းေျပာေနေတာ့ တဆက္တည္း အဲ့ေန႔က ဗိုလ္ခင္ညြန္႔ အျဖစ္အပ်က္ကိုလည္း ေျပာခ်င္ေသးတယ္..။
ဟားခါးမွာ ေက်ာင္းသားပြဲ လုပ္မယ္ဆိုေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း လုပ္ေနက် ဒီဇင္ဘာမွာ ေအးလြန္းေတာ့ လုပ္လုိ႔မရဘူး..။ (၁၀) တန္း စာေမးပြဲအၿပီး နဲ႔ သၾကၤန္ၾကား ဧၿပီလဆန္းမွာ လုပ္ရတယ္..။ ဒါေပမယ့္ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ဖြင့္ပြဲမတိုင္ခင္ (၂) ရက္ေလာက္ မွာ မုန္တိုင္းေၾကာင့္ အပူခ်ိန္က သုည နီးနီးျဖစ္သြားတယ္..။
ဖြင့္ပြဲေန႔မွာလည္း မုန္တိုင္းအရွိန္မေသေသးေတာ့ ရဟတ္ယာဥ္ေတာ္ နဲ႔ ၾကြခ်ီလာမယ့္ ေျမမနင္း အိမ္ေရွ႕မင္းသား ဖိုးခင္ညြန္႔က အခ်ိန္မွီ ၾကြခ်ီမလာႏိုင္ဘူး..။ ေက်ာင္းသားေလးေတြက တေနကုန္ ထမင္းမစား၊ ေရမေသာက္နဲ႔ ဖြင့္ပြဲအတြက္ အဆင္သင့္ ကြင္းထဲမွာ ေစာင့္ေနရတယ္..။
ညေနေစာင္း ေမွာင္ရီပ်ိဳး ေလာက္မွ ကိုယ္ေတာ္ ၾကြလာတယ္..။ ယူလာတဲ့ မိန္႔ခြန္းစာရြက္ရွည္ႀကီး ထုတ္ၿပီး စ မွာတမ္းေခၽြတယ္..။ ပါရာဖတ္က ဦးေႏွာက္မသံုးဘဲ စစခ်င္း ေဆာက္နဲ႔ထြင္း စဖတ္တာကေတာ့ “မဂၤလာ မနက္ခင္းပါ သားတုိ႔.. သမီးတုိ႔” တဲ့..။ အဲ့ေတာ့ ေက်ာင္းသားေတြပဲ..၊ ဘယ္ေနမလဲ..၊ ေသာက္ရူးႀကီးဆိုၿပီး ဝိုင္းဟားတာေပါ့..။ ဘိုးေတာ္လည္း မ်က္နာေတြနီၿပီး ေတာ္ေတာ္ရွက္သြားတယ္..။ ဒါေပမယ့္ တသက္လံုးက ေသာက္ရွက္နည္းလာတဲ့ အစားထဲက လူေတြဆိုေတာ့ ဝါဒျဖန္႔ မိန္႔ခြန္း အရွည္ႀကီးကို အစ အဆံုး၊ တေနကုန္ ငုတ္တုတ္အငတ္ခံ ေစာင့္ရတဲ့ ကေလးေတြမွ အားမနာ ေျပာသြားတာပါပဲ..။ ကေလးေတြကေတာ့ မတ္တပ္ရပ္ရင္း နဲ႔ မူးလဲ လုိ႔ ထမ္းထုတ္ေနရၿပီ..။
အေျခခံ သေဘာအရ ေကာင္းတဲ့ အေျခခံအဆင့္ ေက်ာင္းသား အားကစားပြဲေတြဟာ အျခား စစ္အစိုးရေခတ္တေလွ်ာက္ လုပ္တဲ့ စာေပ၊ ဂီတ ပြဲေတြလုိပဲ.. စစ္အစိုးရဝါဒျဖန္႔ဖုိ႔သက္သက္ အသံုးခ်ခံခဲ့ရတယ္..။ စီမံခန္႔ခြဲမႈညံ့တာ..၊ မေရာင္ရာ ဆီလူၿပီး တိုင္းနဲ႔ျပည္နယ္ေတြ တကယ့္သေဘာအရ အေရးမပါတဲ့ ဆုတံဆိပ္မ်ားလိုစိတ္၊ ႏိုင္လိုစိတ္နဲ႔ ေက်ာင္းသားမဟုတ္တဲ့ ေက်ာင္းသား အေဖ အရြယ္ေတြ ငွားကစားၿပီး အႏိုင္ယူေစတာ..အစရွိတဲ့ စစ္အစိုးရ အဆက္ဆက္ လုပ္ေလ့ရွိတဲ့ စီမံကိန္းေတြအတိုင္း ထပ္တူ ဗိုလ္ခင္ညြန္႔တုိ႔ ပြဲတက္ဖုိ႔သက္သက္ ျဖစ္ခဲ့ရတယ္..။ အားကစားဟာလည္း အေျခခံ ေက်ာင္းအဆင့္မွာ အေျခမခိုင္ေတာ့ ႏိုင္ငံတကာအဆင့္မွာ မယွဥ္ႏိုင္ က်ဆံုးေနရတယ္..။
ကေလးေတြလည္း
ေက်ာင္းေတြမွာ ကာယ၊ စိတၱ ႏွစ္ခုလံုး ဖြံ႕ၿဖိဳးရမယ္ ဆိုတာ စိတ္ကူး
အိမ္မက္သာ ျဖစ္ေနရတယ္..။ ေနာက္ပိုင္း ေက်ာင္းေတြမွာ ပိုက္ဆံ
အေကာက္ၾကမ္းလုိ႔ အားကစားေၾကး မေကာက္ရဘူးဆိုၿပီး တားျမစ္လိုက္ေတာ့
ေက်ာင္းတြင္းၿပိဳင္ပြဲေလးေတြေတာင္ မလုပ္ႏိုင္ ျဖစ္ေနရတယ္..။ ရန္ကုန္က
ကေလးအမ်ားစု (ပိုက္ဆံ က်ိက်ိတက္ ခ်မ္းသာသူေတြမပါ) အျခားအားကစားနည္းမဆိုနဲ႔
ေဘာလံုးေတာင္ ေနရာမရွိလုိ႔ ေကာ္ေဘာလံုးပဲ ကစားဖူးတာ ျမင္ေနရေတာ့
စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိတယ္..။
အေျခခံ အေဆာက္အအံု..၊ ပံ့ပိုးမႈ စတာေတြနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ က်ေနာ္ ကစားခဲ့တဲ့ အားကစားနည္းမွာ ႏိုင္ငံ့လက္ေရြးအဆင့္ အသင္းေခါင္းေဆာင္ အေနနဲ႔ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ကစားဖူးတဲ့ မနၱေလးက ကစားသမားႀကီး ေျပာဖူးတဲ့ စကားေတြကို သတိရတယ္..။
မနၱေလးမွာ ဗိုလ္ရဲျမင့္ (အႀကီး / အငယ္) ႏွစ္ေယာက္စလံုးေခတ္ သူ႔ကို လက္ေရြးစင္ေဟာင္းႀကီးမွန္း လူေျပာသူေျပာနဲ႔ ၾကားတဲ့ အျပင္..၊ ၿမိဳ႕မိ၊ ၿမိဳ႕ဖလိုလည္း ျဖစ္ေနေတာ့ ေခၚၿပီး မနၱေလးတိုင္းအတြင္း အဲ့အားကစားနည္း ဖြံ႕ၿဖိဳးတုိးတက္ေအာင္ ကူညီဖုိ႔ ေခၚေျပာတယ္..။ အဲ့ေတာ့ ကစားသမားေဟာင္းႀကီးက သူ႔ဘဝ တစ္ခုလံုး ရင္းေပးၿပီး တိုင္းျပည္အတြက္ ဆုတံဆိပ္ေတြ ယူေပးခဲ့တဲ့ အားကစားက သူ႔အတြက္ ဘဝအာမခံခ်က္မေပးပံု..၊ အနားယူၿပီးေနာက္ ပင္ပင္ပန္းပန္းနဲ႔ အားကစားဝတ္စံုခ်ဳပ္ လုပ္ငန္း လုပ္ေဆာင္ၿပီး တကိုယ္ရည္ မိသားစု ဘဝ ဝမ္းေၾကာင္းရပံု စတာေတြ ေျပာျပတယ္..။ အဲ့လို အားကစားသမားေတြရဲ႕ ဘဝ အျဖစ္အမွန္ ေျပာျပၿပီးေနာက္..၊ ဒါေတြ..ထားပါ..၊ က်ေနာ္ ငယ္ငယ္ကလို မေနႏိုင္လုိ႔..၊ ပိုးေၾကာင့္ ကစားခ်င္တဲ့ ကေလးေတြ ရွိရင္ က်ေနာ္ သင္ျပ လမ္းညႊန္ေပးပါ့မယ္..။ ဒါေပမယ့္ ခင္ဗ်ားတုိ႔ကသာ ကေလးေတြ ကစားဖုိ႔ ကြင္းေတြ အရင္ဆံုး ေဆာက္ေပးပါလုိ႔ ျပန္ေျပာလိုက္ေတာ့ ေခၚေျပာတဲ့ ဗိုလ္ေတြ ပါးစပ္ပိတ္သြားရတယ္..။ အဲ့ဒီ ကစားသမားေဟာင္းႀကီးက တရုတ္အမ်ိဳးသားလည္းျဖစ္တဲ့ အျပင္.. ရိုးသားႀကိဳးစားေတာ့ သူ႔စီးပြားေရးလုပ္ငန္းက ေအာင္ျမင္ပါတယ္..။ သူ႔သားေတြလည္း ပညာ၊ အားကစား ထူးခၽြန္ၾကတယ္။ သားတစ္ေယာက္က လက္ေရြးစင္အဆင့္ ၾကက္ေတာင္ရိုက္ အေရြးခံရဖူးတယ္..။ ဒါေပမယ့္ ဘဝနဲ႔ရင္းခဲ့လုိ႔ အားကစားသမားဘဝအေၾကာင္း သိခဲ့ၿပီး ျဖစ္တဲ့ အေဖျဖစ္သူက ငါတစ္ေယာက္ပဲ အမိုက္ခံမယ္..၊ ငါ့ သား၊သမီးေတြေတာ့ ငါ့လို ဆင္းဆင္းရဲရဲ မရုန္းကန္ေစရဘူးဆိုၿပီး သြားကစားဖုိ႔ၼ ခြင့္မျပဳဘူး..။ ဆရာဝန္ပဲ လုပ္ေစတယ္..။
ဒီ အျဖစ္အပ်က္ဟာ ဗမာျပည္က အားကစား အေျခအေနကို ကိုယ္စားျပဳတယ္။
ခု ေဘာလံုးမွာ ခရိုနီေတြရဲ႕ အျခားအက်ိဳးအျမတ္၊ လုပ္ပိုင္ခြင့္၊ အခြင့္အေရး ရဖုိ႔ တစ္ခုတည္းအတြက္ အလကားရသလို ရွာရတဲ့ ပို္က္ဆံေတြ နင္းကန္ သံုးျဖဳန္းၿပီး ကလပ္အသင္းေတြ ေထာင္ေပးေနတာဟာလည္း အေျခခံက်တဲ့ သေဘာ မဟုတ္လုိ႔ ေရရွည္ အက်ိဳးမရွိႏိုင္ပါ..။ ေနာက္ပိုင္း လြတ္လပ္မွ်တတဲ့ စီးပြားရွာတဲ့ စနစ္ေတြ ထြန္းကားလာရင္ ဒီ ခရိုနီေတြ ပိုက္ဆံကို ေရလုိ ထုတ္သံုးၿပီး ဒီကလပ္အသင္းေတြကို ေထာက္ပံ့ႏိုင္မယ္လုိ႔လည္း မထင္ပါ..။ ဒီ ခရိုနီေတြရဲ႕ ပိုက္ဆံဟာ အားကစားေလာက မွာ အေျခခံက်က် အသံုးခ်တာ မဟုတ္တဲ့အတြက္ တကယ္ အားကစားေလာက တိုးတက္မလာတာလည္း. ႏွစ္ႏွစ္တႀကိမ္ က်င္းပေနတဲ့ အေရွ႕ေတာင္ အာရွ အားကစားၿပိဳင္ပြဲမွာ ဗမာႏိုင္ငံရဲ႕ အဆင့္ရပ္တည္မႈက သက္ေသပါ..။
ေက်ာင္းသားပြဲေတြအေၾကာင္း ျပန္ဆက္ရရင္ ေက်ာင္းသားအားကစားပြဲေတာ္ေတြကို အိမ္ရွင္အျဖစ္ တိုင္းရင္းသားေဒသ ျပည္နယ္ေတြ၊ မဖြံ႕ၿဖိဳးေသးတဲ့ ေဒသေတြမွာ လုပ္ခဲ့တာဟာ တကယ္ေတာ့ ေသခ်ာလုပ္ႏိုင္ရင္ အက်ိဳးရွိေစတယ္..။ သုိ႔ေသာ္ စီမံခန္႔ခြဲမႈညံ့..၊ အက်င့္ပ်က္ျခစားတာက မ်ား ဆိုေတာ့ တိုင္းျပည္ ဘ႑ာသာ ကုန္သြားတယ္၊ ဘာမွ အက်ိဳးေက်းဇူး မရခဲ့ဘူး..။ အေျခခံ အေဆာက္အအံု ကစားကြင္းေတြေတာင္ ေနာက္ပိုင္း ထိန္းသိမ္းမႈမရွိေတာ့ ပ်က္စီးၿပီး မက်န္ခဲ့ဘူး..။ ေဒသခံျပည္သူေတြ လယ္သိမ္း၊ ယာသိမ္းခံရလိုက္တာပဲ အဖတ္တင္ခဲ့တယ္..။
သူတုိ႔ရဲ႕ ေျမေတြ အသိမ္းခံရ..၊ အတင္း အဓမၼ လုပ္အားေပး အဆင့္ခံရ..၊ ေက်ာင္းသားေတြ စားဖုိ႔ ႏြားေနာက္၊ ၾကက္သားစတာေတြ အဓမၼ အသိမ္းခံရေပမယ့္ ေက်ာင္းသားေတြ လာတဲ့ လမ္းတေလွ်ာက္မွာ အျပံဳးမပ်က္ လက္ျပ ႏႈတ္ဆက္ရွာတဲ့ ဆင္းရဲလွတဲ့ ဘဝေတြထဲက ခ်င္းလူမ်ိဳးေတြကို ခုအခ်ိန္ထိ မ်က္စိထဲက မထြက္ေသးဘူး..။
သြားတဲ့ လမ္းတေလွ်ာက္နဲ႔ ဟားခါးမွာေနစဥ္ အစိုးရ စစ္တပ္က မိုင္းရွင္းထားတဲ့ ေနရာေတြ သတ္မွတ္ေပးၿပီး ေက်ာင္းသားေတြကို အဲ့ေနရာေတြပဲ သြားေစတယ္..။ သုိ႔ေသာ္ လူငယ္ေက်ာင္းသားေတြျဖစ္တာရယ္..၊ ေတာင္ကုန္းေတြ ထူတဲ့ ေဒသဆိုေတာ့ ျဖတ္လမ္းေတြကသြားမွ နီးတာရယ္ေၾကာင့္ စစ္တပ္ တားထားတဲ့ ေနရာေတြကလည္း သြားတာပါပဲ..။ က်ေနာ္ တစ္ေယာက္တည္းရဲ႕ သေဘာကေတာ့ ခ်င္းေတာ္လွန္ေရးတပ္က ေက်ာင္းသားေတြ ထိခို္က္မယ့္ အလုပ္ေတာ့ မလုပ္ဘူး ဆိုတာကို ယံုၾကည္လုိ႔ အစိုးရစစ္တပ္ တားထားတဲ့ ေနရာေတြကို စိတ္ခ်လက္ခ် သြားရဲတာပါ..။
ထားဝယ္ ေက်ာင္းသားပြဲတုန္းကလည္း အစိုးရဘက္က အဲ့လိုပါပဲ..၊ ေက်ာင္းသားေတြကို ဝါဒျဖန္႔ ၿခိမ္းေျခာက္ခဲ့တာပဲ..။ အဲ့တုန္းက ရန္ကုန္မွာကို ေက်ာင္းသားလႈပ္ရွားမႈေတြက အႀကီးအက်ယ္ျဖစ္ေနတာဆိုေတာ့ အစိုးရ ဝါဒျဖန္႔ ၿခိမ္းေျခာက္မႈက ပိုဆိုးတယ္..။ ထားဝယ္ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ရွိတဲ့ ABSDF တပ္ကလည္း လူထုကတဆင့္ ေက်ာင္းသားေတြကို ျပန္ၿပီး အာမခံတယ္..၊ “ဒုိ႔က ေက်ာင္းသားအခ်င္းခ်င္း မသတ္ဘူး” ဆိုၿပီးေတာ့..။
ခ်င္းျပည္သြားတဲ့ လမ္းတေလွ်ာက္ convoy မွာ ကိုယ့္ကို ဂရုစိုက္ၿပီး စိတ္ရွည္လက္ရွည္ ေဒသ ပထဝီေတြ ရွင္းျပတဲ့ သေဘာေကာင္းဟန္ရွိတဲ့ ဒုဗိုလ္မႈးႀကီးကိုလည္း သတိရတယ္..။ အဲ့ဒီ ဒုဗိုလ္မႈးႀကီး (Very Same Person) ပဲ ေနာက္ ဟားခါးၿမိဳ႕ထဲမွာ ကိုယ္ေတြစီးလာတဲ့ တရုတ္ FAW ကားက ဘရိတ္လြတ္ၿပီး ဓါတ္တိုင္ ဝင္ေအာင္းေတာ့ ေမာင္းတဲ့ ရဲေဘာ္ေလးကို မ်က္ႏွာတစ္ခုလံုး ေသြးသံရဲရဲ နဲ႔ စုတ္ျပတ္သြားေအာင္ ထိုးေတာ့ ကိုယ္ကပဲ ၾကားက ရဲေဘာ္ေလး အျပစ္မဟုတ္ပါဘူး..၊ က်ေနာ္တုိ႔က ဗိုက္ဆာေနၿပီ..၊ ျမန္ျမန္ေမာင္းပါလုိ႔ ဝိုင္းေအာ္လုိ႔ သူေမာင္းရတာပါလုိ႔ ဝိုင္းေျပာေပးရတာကိုလည္း သတိရမိတယ္..။ စစ္တပ္အတြင္း ႀကီးႏိုင္ငယ္ညွင္းမႈကို မ်က္ဝါးထင္ထင္မ်က္ရေတာ့ စက္ဆုပ္မိခဲ့တယ္..။
လမ္းတေလွ်ာက္ ေတာင္ေတြ ျဖတ္တဲ့ လမ္းက က်ဥ္းေတာ့ ေက်ာင္းသားကားေတြ တက္လာတဲ့ အခ်ိန္ အဆင္းကားအားလံုးကို ပိတ္ထားရတယ္..။ လမ္းမွာ ေတြ႕ရတဲ့ ျမင္ကြင္းေတြ အရ လုပ္အားေပး ေစခိုင္းမႈေတြ တိုင္းျပည္မွာ ႀကီးစိုးေနတယ္ ဆိုတာ ကေလးသာသာ ေက်ာင္းသားအရြယ္ေပမယ့္ ခံစားနားလည္ တတ္ခဲ့ၿပီး စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ခဲ့ရတယ္..။
လမ္းမွာဝင္ ညအိပ္ရရင္း ခင္မင္ခြင့္ရခဲ့တဲ့.. လႊမ္းမိုးသီခ်င္းထဲကလို စကားဝဲဝဲေလးနဲ႔ ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ ဂန္႔ေဂါၿမိဳ႕က ေဖာ္ေရြတဲ့ ဆရာမေလးေတြ..၊ ေက်ာင္းသူေလးေတြကိုလည္း သတိရမိတယ္..။ ေရွးအညာ အသံုးအႏႈန္းေတြကို ခုထိ သံုးစြဲေနေသးတဲ့ ေယာေခ်ာင္က ခင္မင္ဖုိ႔ေကာင္းတဲ့ အားကစားသမား မိတ္ေဆြေတြကိုလည္း လြမ္းမိပါတယ္..။ ကိုယ့္အေပၚ အျမဲညွာတဲ့ အားလံုးက ခ်စ္စႏိုးနဲ႔ ေယာႀကီး (ေစာႀကီး) လုိ႔ေခၚတဲ့ အားကစား သူငယ္ခ်င္း အကိုတစ္ေယာက္လည္း ဘဝရဲ႕ ဆင္းရဲ ပင္ပန္းျခင္းဒဏ္ေတြေၾကာင့္ ဆံုးသြားရွာတာ..၊ ေတာ္ေတာ္ေတာင္ ၾကာသြားၿပီ..။
ပံုေတာင္၊ ပံုညာကို ျဖတ္ေတာ့ “ပုဂံ” နဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔..၊ “မင္း” နဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ မေျပာရ၊ မဆဲဆိုရ၊ တံေထြး မေထြး…၊ မအန္ရ ဆိုၿပီး သတိေပးခံရတာ မွတ္မိေနေသးတယ္..။ အဲ့တုန္းက အဲ့လို “အေမရင္” နတ္ေၾကာင့္ တားျမစ္ခံရေတာ့ ပုုဂံေခတ္ “မင္း” ကို ေၾကာက္လုိ႔ ပံုေတာင္၊ ပံုညာအထိ ေျပးခဲ့ရတဲ့ “အေမရင္” အေၾကာင္းကို စဥ္းစားမိရင္း.. ေအာ္.. “မင္း” ဆို.. အဲ့တုန္းကတည္းက ခုအခ်ိန္ထိ ဘယ္ “မင္း” မွ မေကာင္းပါ့လားလုိ႔ ဆင္ျခင္မိေသးတယ္..။ ဒါေၾကာင့္ ဗမာေတြ “မင္းအစိုးရ” ကို ရန္သူမ်ိဳးငါးပါး ထဲမွာ ထည့္ထားရတာပဲလုိ႔ ပိုၿပီး သေဘာေပါက္ခဲ့ရတယ္..။
ေနာက္ပိုင္း ပံုေတာင္၊ ပံုညာမွာ သဘာဝ အခက္ခဲၾကား..၊ အေမရင္ ရဲ႕ ပုဂံမင္းရန္က ကာကြယ္ေပးခဲ့တဲ့ ေျမႊဆိုး အႏၱရာယ္ၾကား..မွာ လုပ္အားေပးခို္င္းခံရ၊ လူ႔အသက္ေပါင္းမ်ားစြာ စေတးခံရၿပီး ေက်ာက္ေတာင္ေတြကို ေဖာက္တဲ့ ရထားလမ္းေဖာက္ သတင္းေတြကိုလည္း ၾကားရတယ္..။ အႀကိမ္ႀကိမ္ လူေတြနဲ႔ရင္းၿပီး မေအာင္မျမင္ျဖစ္ခဲ့ေပမယ့္ ေခတ္အဆက္ဆက္ “မင္း” ေတြ ထက္ ဆိုးလုိ႔ ခုေခတ္လို အာဏာရွင္ေခတ္ ကမၻာမွာ ကုန္ေပမယ့္ ဗမာျပည္မွာ ဗိုလ္က် ေနႏိုင္ေသးတဲ့ စစ္အစိုးရ ဆိုေတာ့ ေနာက္ဆံုး ျပည္သူ႔ ေသြးေတြ၊ ေခၽြးေတြ ရင္းၿပီး ေအာင္ျမင္ေအာင္ ေဖာက္ႏိုင္တဲ့ အျပင္ ျပည္နယ္ေဒသဖြံ႕ၿဖိဳးေရးေတြ လုပ္ပါတယ္ ဆိုၿပီးေတာ့ေတာင္ ၾကြားဝါ.. ဝါဒျဖန္႔ႏိုင္ခဲ့ေသးတယ္..။ တကယ္ အဲ့ေဒသေတြရဲ႕ လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရး အေျခအေနကေတာ့ ေဒသခံျပည္သူက အသိဆံုးျဖစ္ပါတယ္..။
ပံုေတာင္ နဲ႔ ပံုညာၾကား ေက်ာၿမိဳ႕ေလးမွာ ထမင္းစားခဲ့ရတာကိုလည္း မေမ့ေသးပါဘူး..။ ေက်ာင္းသားဘဝ အားကစားနဲ႔ သြားခဲ့တဲ့ ျမန္မာျပည္ အႏွံ႕ ဘယ္ ေဒသ မဆို ေဒသခံ ျပည္သူေတြရဲ႕ ေဖာ္ေရြမႈ၊ ေႏြးေထြးမႈ ကေတာ့ မေျပာင္းလဲပါဘူး..။ ဒါေပမယ့္ တာဝန္ရွိသူေတြ..၊ အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ စစ္ဗိုလ္ေတြရဲ႕ မိုက္ေၾကးခြဲမႈ..၊ အက်င့္ပ်က္ ျခစားမႈ..၊ တတ္ေယာင္ကားနဲ႔ ပညာရပ္တစ္ခုျဖစ္တဲ့ အားကစားမွာ ဝင္ေရာက္ခ်ယ္လွယ္မႈေတြကေတာ့ ေက်ာင္းသားအဆင့္ကေန ႏိုင္ငံ့လက္ေရြးစင္ အဆင့္ထိ ေနရာတိုင္းမွာ အတူတူပါပဲ..။
အေျခခံ ေက်ာင္းသား အဆင့္ကို ေက်ာ္ၿပီး တိုင္း ႏွင့္ ျပည္နယ္ အဆင့္ လူႀကီးၿပိဳင္ပြဲအတြက္ စခန္းသြင္း ေလ့က်င့္ခန္းဆင္းရတုန္းက ၾကံဳခဲ့ဖူးတဲ့ စစ္ဗိုလ္ တစ္ေယာက္ရဲ႕ ဘုမသိ၊ ဘမသိနဲ႔ ဝင္ေရာက္ ဆရာလုပ္ရင္း ရယ္ (ရီ) စရာ ျဖစ္ရပံုေလးကို ျပန္ေျပာရင္းနဲ႔ ခုေရးတာကို နိဂံုးခ်ဳပ္ခ်င္တယ္..။
လူႀကီး တိုင္း ႏွင့္ ျပည္နယ္ ၿပိဳင္ပြဲႀကီးအတြက္ ေလ့က်င့္ေနတုန္း က်ေနာ္တုိ႔ရဲ႕ နည္းျပဆရာေတြက အျခား ိုင္းက အသင္း တစ္သင္းနဲ႔ သူ႔ေျမ၊ ကုိယ့္ေျမ ခ်စ္ၾကည္ေရး အစမ္း ေလ့က်င့္ကစားဖုိ႔ စီစဥ္ၾကတယ္..။ ဒါဟာ စစ္အစိုးရ အဆက္ဆက္လက္ထက္ ပိုက္ဆံ ခ်မေပးႏိုင္တဲ့အတြက္ တိုင္း နဲ႔ ျပည္နယ္အဆင့္မွာ ေတာ္ေတာ္ရွားတဲ့ စီစဥ္မႈျဖစ္တယ္..။ နည္းျပဆရာေတြက ရံပံုေငြရွာ..၊ ပိုက္ဆံကို အလြဲသံုးစားမလုပ္ပဲ ျဖစ္ေအာင္ စီစဥ္ခဲ့တယ္..။
က်ေနာ္တုိ႔ တိုင္းက သူမ်ားတိုင္းရဲ႕ ၿမိဳ႕ေတာ္မွာ ပထမ သြားကစားေတာ့ အႀကိတ္အနယ္ ကစားၿပီး အႏိုင္ရခဲ့တယ္..။ သူတုိ႔ ကုိယ္ အိမ္ကြင္းမွာ လာကစားေတာ့ ခရီးပန္းတာ..၊ ၿပိဳင္ပြဲႀကီးအႀကိဳ အစမ္းေလ့က်င့္ျခင္းျဖစ္တဲ့အတြက္ လူအေျပာင္းအလဲ..၊ ကစားကြက္ အေျပာင္းအလဲ လုပ္ ကစားတာ ေတြေၾကာင့္ ျပန္ၿပီး အႀကိတ္အနယ္ ကစားရၿပီး ရံႈးမလိုျဖစ္..၊ ေနာက္ဆံုး အဆံုးအျဖတ္ ပြဲငယ္ ကစားရတဲ့ အျဖစ္ကို ေရာက္သြားခဲ့တယ္..။
အဲ့အခ်ိန္မွာ တိုင္းရဲ႕ အားကစားဖြံ႕ၿဖိဳးမႈေရးေကာ္မတီမွာ ဥကၠ႒ လုပ္ေနတဲ့ ခရက ဥကၠ႒ ဗိုလ္မႈးႀကီး က အားကစားသမားေတြ..၊ နည္းျပငယ္ေတြကို အကုန္ တန္းစီခိုင္းၿပီး ေဒါသတႀကီးနဲ႔ ဆူပူႀကိမ္းေမာင္းေတာ့တာပဲ..။
ပထမ.. သူက ကစားသမားေတြကို စေျပာတယ္..။ “မင္းတုိ႔က..’ထု’ တာ ေကာင္းေကာင္းမွ ‘မထု’ တာပဲကို ကြ..။ ငါ ငယ္ငယ္ကသာ ဆို ဒီထက္ ျပင္းေအာင္ ‘ထု’ ႏိုင္တယ္..” လုိ႔ ဆိုတယ္..။ က်ေနာ္တုိ႔ ကစားသမားေတြ၊ ေဘးက နားေထာင္ေနတဲ့ ပရိသတ္ေတြလည္း ျပံဳးစိ.. ျပံဳးစိ ျဖစ္ကုန္ၿပီး ဒီ ဗိုလ္မႈးက အေရးအေၾကာင္း..၊ သူတင္ကိုယ္တင္.. ကစားေနရတဲ့ အခ်ိန္မွာ ဘယ္ႏွယ့္ ကစားသမားေတြလာၿပီး မဆိုင္တဲ့ အေၾကာင္းေတြ လာေျပာေနသလဲေပါ့..။ က်ေနာ္တုိ႔ ကစားတဲ့ ကစားနည္းမွာ သူေျပာတာကို “ရိုက္” (Smash) တာလုိ႔ ေခၚတဲ့အေၾကာင္းမသိဘဲ ေျပာခ်င္တာေတြ တလြဲဝင္ေျပာေတာ့ ေဘးက သိတဲ့ သူေတြအၾကား ရယ္ (ရီ) စရာ ျဖစ္ရတယ္..။
ပိုဆိုးတာက ဗိုလ္မႈးႀကီးက အဲ့မွာ မရပ္ေသးဘူး..။ နည္းျပဆရာငယ္ေတြကိုပါ ဆက္ၿပီး.. “ခင္ဗ်ားတုိ႔ကလည္း ကိုယ့္အသင္း ရံႈးမလို ျဖစ္ေနတာ ထ ၿပီး မတ္တပ္ရပ္ေျပာဆို.. ညႊန္ၾကားပါေတာ့လား” လုိ႔ ဆိုတယ္။ အဲ့ေတာ့ ႏႈတ္သြက္တဲ့ နည္းျပငယ္တစ္ေယာက္က “ဒီလိုပါ ဗိုလ္မႈးႀကီး.. နည္းျပက မတ္တပ္ရပ္ၿပီး ကြင္းေဘးမွာ ညႊန္ၾကားဖုိ႔ ကစားနည္း ဥပေဒက ခြင့္မျပဳဘူး..။ အဲ့လို လုပ္ရင္ ဒိုင္လူႀကီးက နည္းျပကို အဝါကတ္ျပားျပၿပီး တားျမစ္ႏိုင္တယ္” လုိ႔ ေသခ်ာ ျပန္ရွင္းျပတယ္..။ အဲ့ေတာ့ သူက စစ္ဗိုလ္ပဲ.. ထံုးစံအတိုင္း.. “ေအာင္မာ.. ဘယ္ဒိုင္လူႀကီးက အဝါကတ္ျပၿပီး တားမွာလဲ..၊ အဲ့ တားမယ့္ ဒိုင္လူႀကီး အခု ဖမ္းခ်ဳပ္မွာေပါ့” ဆိုၿပီး ႀကိမ္းတယ္..။
ဒိုင္းစင္ေပၚက ဒိုင္လူႀကီး ခမ်ာလည္း သူ႔ဖမ္းမယ့္ အသံၾကားေတာ့ ေၾကာက္လန္႔တၾကား ဆင္းေျပးၿပီး နည္းျပခ်ဳပ္ဆီ သြား “ဆရာေရ.. က်ေနာ့္ေတာ့ ဖမ္းခ်ဳပ္မယ္ေျပာတယ္..၊ ေနာက္ဆံုးပြဲ ဒိုင္မလုပ္ပါရေစနဲ႔..” လုိ႔ ေတာင္းပန္ရွာတယ္..။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ လူႀကီး ျဖစ္သူ နည္းျပခ်ဳပ္က “လာပါ.. ဗိုလ္မႈးရာ.. ေအးေအးေဆးေဆးေနပါ.. က်ေနာ္ ၾကည့္ေျပာပါ့မယ္ ” ဆိုၿပီး ဆြဲေခၚၿပီး လူႀကီး ဧည့္ခန္းစားပြဲရွိရာ ျပန္ေခၚသြားရတယ္။
ဒီလို ” ‘Weather’ မေကာင္းရင္ ဒါဇင္လိုက္ဝယ္ထားလိုက္ေပါ့ကြ” ဆိုတဲ့ လူမ်ိဳးေတြ တုိင္းျပည္ရဲ႕ ေနရာတိုင္းမွာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ႀကီးစိုးေနတာ ဝမ္းနည္းစရာေပမယ့္ ခါးသီးတဲ့ အမွန္တရားျဖစ္တယ္..။
ျခံဳေျပာရရင္ေတာ့ စစ္အစိုးရအဆက္ဆက္ အားကစားလည္း တိုင္းျပည္ရဲ႕ အျခား က႑ အသီးသီးလိုပဲ သနပ္ခါးလိမ္း၊ ထံုးသုတ္တဲ့ အေပၚယံဟန္ျပ ဝါဒ ျဖန္ဖုိ႔ သက္သက္သာ လုပ္ခဲ့ေတာ့.. စုတ္ျပတ္သတ္ၿပီး ခၽြတ္ျခံဳက်ခဲ့ရတယ္..။
အားကစားေလာကမွာ အျခား ဌာန၊ ေနရာ အသီးသီလို စစ္ဗိုလ္ေတြႀကီးစိုးၿပီး ကေမာက္ကမ ႏိုင္တာေတြ..၊ ရယ္ (ရီ) စရာ ဟာသျဖစ္ရတာေတြ ကုိယ္ေတြ႕၊ အၾကား ဇာတ္လမ္းေတြ အမ်ားႀကီးရွိတယ္..။ ေနာက္မွ ၾကံဳရင္ ေျပာပါဦးမယ္..။
၂၄ ၊ ေမလ ၊ ၂၀၁၂
ၿငိမ္းခ်မ္းေအး
ေမ ၂၄၊ ၂၀၁၂
ေမ ၂၄၊ ၂၀၁၂
photo: AFP
“..ဝါဒျဖန္႔
မိန္႔ခြန္း အရွည္ႀကီးကို အစ အဆံုး၊ တေနကုန္ ငုတ္တုတ္အငတ္ခံ ေစာင့္ရတဲ့
ကေလးေတြမွ အားမနာ ေျပာသြားတာပါပဲ..။ ကေလးေတြကေတာ့ မတ္တပ္ရပ္ရင္း နဲ႔ မူးလဲ
လုိ႔ ထမ္းထုတ္ေနရၿပီ..”
“ခ်င္းေတာင္တန္းမွ ဖိတ္ေခၚသည္” ဆိုတဲ့ သီခ်င္းေလး ျပန္နားေထာင္ေနရင္းနဲ႔ အတိတ္ကို ခဏ ေရာက္သြားတယ္..။
အဲ့သီခ်င္းကို ခ်င္းျပည္နယ္မွာ လုပ္တဲ့ ေက်ာင္းသားအားကစားပြဲ ဖြင့္ပြဲ စတိတ္ရိႈးမွာ အိျႏၵာေက်ာ္ဇင္ဆိုတာ သတိရမိတယ္…။ ေက်ာင္းသားေတြက သူ႔ကို တက္ဆြဲေတာ့ Aurora နဲ႔လား New Wave နဲ႔လား မသိပါလာတဲ့ ကိုရဲလြင္ႀကီး ေနာက္ ေျပးပုန္းရတာ မ်က္စိထဲ ျမင္ေယာင္ေနေသးတယ္..။ ဆလိုင္းေသာန ရဲ႕ သီခ်င္းေကာင္းေလး တစ္ပုဒ္ေပါ့..။
ဟားခါး ေက်ာင္းသားပြဲ ဖြင့္ပြဲေန႔အၾကာင္းေျပာေနေတာ့ တဆက္တည္း အဲ့ေန႔က ဗိုလ္ခင္ညြန္႔ အျဖစ္အပ်က္ကိုလည္း ေျပာခ်င္ေသးတယ္..။
ဟားခါးမွာ ေက်ာင္းသားပြဲ လုပ္မယ္ဆိုေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း လုပ္ေနက် ဒီဇင္ဘာမွာ ေအးလြန္းေတာ့ လုပ္လုိ႔မရဘူး..။ (၁၀) တန္း စာေမးပြဲအၿပီး နဲ႔ သၾကၤန္ၾကား ဧၿပီလဆန္းမွာ လုပ္ရတယ္..။ ဒါေပမယ့္ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ဖြင့္ပြဲမတိုင္ခင္ (၂) ရက္ေလာက္ မွာ မုန္တိုင္းေၾကာင့္ အပူခ်ိန္က သုည နီးနီးျဖစ္သြားတယ္..။
ဖြင့္ပြဲေန႔မွာလည္း မုန္တိုင္းအရွိန္မေသေသးေတာ့ ရဟတ္ယာဥ္ေတာ္ နဲ႔ ၾကြခ်ီလာမယ့္ ေျမမနင္း အိမ္ေရွ႕မင္းသား ဖိုးခင္ညြန္႔က အခ်ိန္မွီ ၾကြခ်ီမလာႏိုင္ဘူး..။ ေက်ာင္းသားေလးေတြက တေနကုန္ ထမင္းမစား၊ ေရမေသာက္နဲ႔ ဖြင့္ပြဲအတြက္ အဆင္သင့္ ကြင္းထဲမွာ ေစာင့္ေနရတယ္..။
ညေနေစာင္း ေမွာင္ရီပ်ိဳး ေလာက္မွ ကိုယ္ေတာ္ ၾကြလာတယ္..။ ယူလာတဲ့ မိန္႔ခြန္းစာရြက္ရွည္ႀကီး ထုတ္ၿပီး စ မွာတမ္းေခၽြတယ္..။ ပါရာဖတ္က ဦးေႏွာက္မသံုးဘဲ စစခ်င္း ေဆာက္နဲ႔ထြင္း စဖတ္တာကေတာ့ “မဂၤလာ မနက္ခင္းပါ သားတုိ႔.. သမီးတုိ႔” တဲ့..။ အဲ့ေတာ့ ေက်ာင္းသားေတြပဲ..၊ ဘယ္ေနမလဲ..၊ ေသာက္ရူးႀကီးဆိုၿပီး ဝိုင္းဟားတာေပါ့..။ ဘိုးေတာ္လည္း မ်က္နာေတြနီၿပီး ေတာ္ေတာ္ရွက္သြားတယ္..။ ဒါေပမယ့္ တသက္လံုးက ေသာက္ရွက္နည္းလာတဲ့ အစားထဲက လူေတြဆိုေတာ့ ဝါဒျဖန္႔ မိန္႔ခြန္း အရွည္ႀကီးကို အစ အဆံုး၊ တေနကုန္ ငုတ္တုတ္အငတ္ခံ ေစာင့္ရတဲ့ ကေလးေတြမွ အားမနာ ေျပာသြားတာပါပဲ..။ ကေလးေတြကေတာ့ မတ္တပ္ရပ္ရင္း နဲ႔ မူးလဲ လုိ႔ ထမ္းထုတ္ေနရၿပီ..။
အေျခခံ သေဘာအရ ေကာင္းတဲ့ အေျခခံအဆင့္ ေက်ာင္းသား အားကစားပြဲေတြဟာ အျခား စစ္အစိုးရေခတ္တေလွ်ာက္ လုပ္တဲ့ စာေပ၊ ဂီတ ပြဲေတြလုိပဲ.. စစ္အစိုးရဝါဒျဖန္႔ဖုိ႔သက္သက္ အသံုးခ်ခံခဲ့ရတယ္..။ စီမံခန္႔ခြဲမႈညံ့တာ..၊ မေရာင္ရာ ဆီလူၿပီး တိုင္းနဲ႔ျပည္နယ္ေတြ တကယ့္သေဘာအရ အေရးမပါတဲ့ ဆုတံဆိပ္မ်ားလိုစိတ္၊ ႏိုင္လိုစိတ္နဲ႔ ေက်ာင္းသားမဟုတ္တဲ့ ေက်ာင္းသား အေဖ အရြယ္ေတြ ငွားကစားၿပီး အႏိုင္ယူေစတာ..အစရွိတဲ့ စစ္အစိုးရ အဆက္ဆက္ လုပ္ေလ့ရွိတဲ့ စီမံကိန္းေတြအတိုင္း ထပ္တူ ဗိုလ္ခင္ညြန္႔တုိ႔ ပြဲတက္ဖုိ႔သက္သက္ ျဖစ္ခဲ့ရတယ္..။ အားကစားဟာလည္း အေျခခံ ေက်ာင္းအဆင့္မွာ အေျခမခိုင္ေတာ့ ႏိုင္ငံတကာအဆင့္မွာ မယွဥ္ႏိုင္ က်ဆံုးေနရတယ္..။
ကေလးေတြလည္း
ေက်ာင္းေတြမွာ ကာယ၊ စိတၱ ႏွစ္ခုလံုး ဖြံ႕ၿဖိဳးရမယ္ ဆိုတာ စိတ္ကူး
အိမ္မက္သာ ျဖစ္ေနရတယ္..။ ေနာက္ပိုင္း ေက်ာင္းေတြမွာ ပိုက္ဆံ
အေကာက္ၾကမ္းလုိ႔ အားကစားေၾကး မေကာက္ရဘူးဆိုၿပီး တားျမစ္လိုက္ေတာ့
ေက်ာင္းတြင္းၿပိဳင္ပြဲေလးေတြေတာင္ မလုပ္ႏိုင္ ျဖစ္ေနရတယ္..။ ရန္ကုန္က
ကေလးအမ်ားစု (ပိုက္ဆံ က်ိက်ိတက္ ခ်မ္းသာသူေတြမပါ) အျခားအားကစားနည္းမဆိုနဲ႔
ေဘာလံုးေတာင္ ေနရာမရွိလုိ႔ ေကာ္ေဘာလံုးပဲ ကစားဖူးတာ ျမင္ေနရေတာ့
စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိတယ္..။အေျခခံ အေဆာက္အအံု..၊ ပံ့ပိုးမႈ စတာေတြနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ က်ေနာ္ ကစားခဲ့တဲ့ အားကစားနည္းမွာ ႏိုင္ငံ့လက္ေရြးအဆင့္ အသင္းေခါင္းေဆာင္ အေနနဲ႔ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ကစားဖူးတဲ့ မနၱေလးက ကစားသမားႀကီး ေျပာဖူးတဲ့ စကားေတြကို သတိရတယ္..။
မနၱေလးမွာ ဗိုလ္ရဲျမင့္ (အႀကီး / အငယ္) ႏွစ္ေယာက္စလံုးေခတ္ သူ႔ကို လက္ေရြးစင္ေဟာင္းႀကီးမွန္း လူေျပာသူေျပာနဲ႔ ၾကားတဲ့ အျပင္..၊ ၿမိဳ႕မိ၊ ၿမိဳ႕ဖလိုလည္း ျဖစ္ေနေတာ့ ေခၚၿပီး မနၱေလးတိုင္းအတြင္း အဲ့အားကစားနည္း ဖြံ႕ၿဖိဳးတုိးတက္ေအာင္ ကူညီဖုိ႔ ေခၚေျပာတယ္..။ အဲ့ေတာ့ ကစားသမားေဟာင္းႀကီးက သူ႔ဘဝ တစ္ခုလံုး ရင္းေပးၿပီး တိုင္းျပည္အတြက္ ဆုတံဆိပ္ေတြ ယူေပးခဲ့တဲ့ အားကစားက သူ႔အတြက္ ဘဝအာမခံခ်က္မေပးပံု..၊ အနားယူၿပီးေနာက္ ပင္ပင္ပန္းပန္းနဲ႔ အားကစားဝတ္စံုခ်ဳပ္ လုပ္ငန္း လုပ္ေဆာင္ၿပီး တကိုယ္ရည္ မိသားစု ဘဝ ဝမ္းေၾကာင္းရပံု စတာေတြ ေျပာျပတယ္..။ အဲ့လို အားကစားသမားေတြရဲ႕ ဘဝ အျဖစ္အမွန္ ေျပာျပၿပီးေနာက္..၊ ဒါေတြ..ထားပါ..၊ က်ေနာ္ ငယ္ငယ္ကလို မေနႏိုင္လုိ႔..၊ ပိုးေၾကာင့္ ကစားခ်င္တဲ့ ကေလးေတြ ရွိရင္ က်ေနာ္ သင္ျပ လမ္းညႊန္ေပးပါ့မယ္..။ ဒါေပမယ့္ ခင္ဗ်ားတုိ႔ကသာ ကေလးေတြ ကစားဖုိ႔ ကြင္းေတြ အရင္ဆံုး ေဆာက္ေပးပါလုိ႔ ျပန္ေျပာလိုက္ေတာ့ ေခၚေျပာတဲ့ ဗိုလ္ေတြ ပါးစပ္ပိတ္သြားရတယ္..။ အဲ့ဒီ ကစားသမားေဟာင္းႀကီးက တရုတ္အမ်ိဳးသားလည္းျဖစ္တဲ့ အျပင္.. ရိုးသားႀကိဳးစားေတာ့ သူ႔စီးပြားေရးလုပ္ငန္းက ေအာင္ျမင္ပါတယ္..။ သူ႔သားေတြလည္း ပညာ၊ အားကစား ထူးခၽြန္ၾကတယ္။ သားတစ္ေယာက္က လက္ေရြးစင္အဆင့္ ၾကက္ေတာင္ရိုက္ အေရြးခံရဖူးတယ္..။ ဒါေပမယ့္ ဘဝနဲ႔ရင္းခဲ့လုိ႔ အားကစားသမားဘဝအေၾကာင္း သိခဲ့ၿပီး ျဖစ္တဲ့ အေဖျဖစ္သူက ငါတစ္ေယာက္ပဲ အမိုက္ခံမယ္..၊ ငါ့ သား၊သမီးေတြေတာ့ ငါ့လို ဆင္းဆင္းရဲရဲ မရုန္းကန္ေစရဘူးဆိုၿပီး သြားကစားဖုိ႔ၼ ခြင့္မျပဳဘူး..။ ဆရာဝန္ပဲ လုပ္ေစတယ္..။
ဒီ အျဖစ္အပ်က္ဟာ ဗမာျပည္က အားကစား အေျခအေနကို ကိုယ္စားျပဳတယ္။
ခု ေဘာလံုးမွာ ခရိုနီေတြရဲ႕ အျခားအက်ိဳးအျမတ္၊ လုပ္ပိုင္ခြင့္၊ အခြင့္အေရး ရဖုိ႔ တစ္ခုတည္းအတြက္ အလကားရသလို ရွာရတဲ့ ပို္က္ဆံေတြ နင္းကန္ သံုးျဖဳန္းၿပီး ကလပ္အသင္းေတြ ေထာင္ေပးေနတာဟာလည္း အေျခခံက်တဲ့ သေဘာ မဟုတ္လုိ႔ ေရရွည္ အက်ိဳးမရွိႏိုင္ပါ..။ ေနာက္ပိုင္း လြတ္လပ္မွ်တတဲ့ စီးပြားရွာတဲ့ စနစ္ေတြ ထြန္းကားလာရင္ ဒီ ခရိုနီေတြ ပိုက္ဆံကို ေရလုိ ထုတ္သံုးၿပီး ဒီကလပ္အသင္းေတြကို ေထာက္ပံ့ႏိုင္မယ္လုိ႔လည္း မထင္ပါ..။ ဒီ ခရိုနီေတြရဲ႕ ပိုက္ဆံဟာ အားကစားေလာက မွာ အေျခခံက်က် အသံုးခ်တာ မဟုတ္တဲ့အတြက္ တကယ္ အားကစားေလာက တိုးတက္မလာတာလည္း. ႏွစ္ႏွစ္တႀကိမ္ က်င္းပေနတဲ့ အေရွ႕ေတာင္ အာရွ အားကစားၿပိဳင္ပြဲမွာ ဗမာႏိုင္ငံရဲ႕ အဆင့္ရပ္တည္မႈက သက္ေသပါ..။
ေက်ာင္းသားပြဲေတြအေၾကာင္း ျပန္ဆက္ရရင္ ေက်ာင္းသားအားကစားပြဲေတာ္ေတြကို အိမ္ရွင္အျဖစ္ တိုင္းရင္းသားေဒသ ျပည္နယ္ေတြ၊ မဖြံ႕ၿဖိဳးေသးတဲ့ ေဒသေတြမွာ လုပ္ခဲ့တာဟာ တကယ္ေတာ့ ေသခ်ာလုပ္ႏိုင္ရင္ အက်ိဳးရွိေစတယ္..။ သုိ႔ေသာ္ စီမံခန္႔ခြဲမႈညံ့..၊ အက်င့္ပ်က္ျခစားတာက မ်ား ဆိုေတာ့ တိုင္းျပည္ ဘ႑ာသာ ကုန္သြားတယ္၊ ဘာမွ အက်ိဳးေက်းဇူး မရခဲ့ဘူး..။ အေျခခံ အေဆာက္အအံု ကစားကြင္းေတြေတာင္ ေနာက္ပိုင္း ထိန္းသိမ္းမႈမရွိေတာ့ ပ်က္စီးၿပီး မက်န္ခဲ့ဘူး..။ ေဒသခံျပည္သူေတြ လယ္သိမ္း၊ ယာသိမ္းခံရလိုက္တာပဲ အဖတ္တင္ခဲ့တယ္..။
သူတုိ႔ရဲ႕ ေျမေတြ အသိမ္းခံရ..၊ အတင္း အဓမၼ လုပ္အားေပး အဆင့္ခံရ..၊ ေက်ာင္းသားေတြ စားဖုိ႔ ႏြားေနာက္၊ ၾကက္သားစတာေတြ အဓမၼ အသိမ္းခံရေပမယ့္ ေက်ာင္းသားေတြ လာတဲ့ လမ္းတေလွ်ာက္မွာ အျပံဳးမပ်က္ လက္ျပ ႏႈတ္ဆက္ရွာတဲ့ ဆင္းရဲလွတဲ့ ဘဝေတြထဲက ခ်င္းလူမ်ိဳးေတြကို ခုအခ်ိန္ထိ မ်က္စိထဲက မထြက္ေသးဘူး..။
သြားတဲ့ လမ္းတေလွ်ာက္နဲ႔ ဟားခါးမွာေနစဥ္ အစိုးရ စစ္တပ္က မိုင္းရွင္းထားတဲ့ ေနရာေတြ သတ္မွတ္ေပးၿပီး ေက်ာင္းသားေတြကို အဲ့ေနရာေတြပဲ သြားေစတယ္..။ သုိ႔ေသာ္ လူငယ္ေက်ာင္းသားေတြျဖစ္တာရယ္..၊ ေတာင္ကုန္းေတြ ထူတဲ့ ေဒသဆိုေတာ့ ျဖတ္လမ္းေတြကသြားမွ နီးတာရယ္ေၾကာင့္ စစ္တပ္ တားထားတဲ့ ေနရာေတြကလည္း သြားတာပါပဲ..။ က်ေနာ္ တစ္ေယာက္တည္းရဲ႕ သေဘာကေတာ့ ခ်င္းေတာ္လွန္ေရးတပ္က ေက်ာင္းသားေတြ ထိခို္က္မယ့္ အလုပ္ေတာ့ မလုပ္ဘူး ဆိုတာကို ယံုၾကည္လုိ႔ အစိုးရစစ္တပ္ တားထားတဲ့ ေနရာေတြကို စိတ္ခ်လက္ခ် သြားရဲတာပါ..။
ထားဝယ္ ေက်ာင္းသားပြဲတုန္းကလည္း အစိုးရဘက္က အဲ့လိုပါပဲ..၊ ေက်ာင္းသားေတြကို ဝါဒျဖန္႔ ၿခိမ္းေျခာက္ခဲ့တာပဲ..။ အဲ့တုန္းက ရန္ကုန္မွာကို ေက်ာင္းသားလႈပ္ရွားမႈေတြက အႀကီးအက်ယ္ျဖစ္ေနတာဆိုေတာ့ အစိုးရ ဝါဒျဖန္႔ ၿခိမ္းေျခာက္မႈက ပိုဆိုးတယ္..။ ထားဝယ္ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ရွိတဲ့ ABSDF တပ္ကလည္း လူထုကတဆင့္ ေက်ာင္းသားေတြကို ျပန္ၿပီး အာမခံတယ္..၊ “ဒုိ႔က ေက်ာင္းသားအခ်င္းခ်င္း မသတ္ဘူး” ဆိုၿပီးေတာ့..။
ခ်င္းျပည္သြားတဲ့ လမ္းတေလွ်ာက္ convoy မွာ ကိုယ့္ကို ဂရုစိုက္ၿပီး စိတ္ရွည္လက္ရွည္ ေဒသ ပထဝီေတြ ရွင္းျပတဲ့ သေဘာေကာင္းဟန္ရွိတဲ့ ဒုဗိုလ္မႈးႀကီးကိုလည္း သတိရတယ္..။ အဲ့ဒီ ဒုဗိုလ္မႈးႀကီး (Very Same Person) ပဲ ေနာက္ ဟားခါးၿမိဳ႕ထဲမွာ ကိုယ္ေတြစီးလာတဲ့ တရုတ္ FAW ကားက ဘရိတ္လြတ္ၿပီး ဓါတ္တိုင္ ဝင္ေအာင္းေတာ့ ေမာင္းတဲ့ ရဲေဘာ္ေလးကို မ်က္ႏွာတစ္ခုလံုး ေသြးသံရဲရဲ နဲ႔ စုတ္ျပတ္သြားေအာင္ ထိုးေတာ့ ကိုယ္ကပဲ ၾကားက ရဲေဘာ္ေလး အျပစ္မဟုတ္ပါဘူး..၊ က်ေနာ္တုိ႔က ဗိုက္ဆာေနၿပီ..၊ ျမန္ျမန္ေမာင္းပါလုိ႔ ဝိုင္းေအာ္လုိ႔ သူေမာင္းရတာပါလုိ႔ ဝိုင္းေျပာေပးရတာကိုလည္း သတိရမိတယ္..။ စစ္တပ္အတြင္း ႀကီးႏိုင္ငယ္ညွင္းမႈကို မ်က္ဝါးထင္ထင္မ်က္ရေတာ့ စက္ဆုပ္မိခဲ့တယ္..။
လမ္းတေလွ်ာက္ ေတာင္ေတြ ျဖတ္တဲ့ လမ္းက က်ဥ္းေတာ့ ေက်ာင္းသားကားေတြ တက္လာတဲ့ အခ်ိန္ အဆင္းကားအားလံုးကို ပိတ္ထားရတယ္..။ လမ္းမွာ ေတြ႕ရတဲ့ ျမင္ကြင္းေတြ အရ လုပ္အားေပး ေစခိုင္းမႈေတြ တိုင္းျပည္မွာ ႀကီးစိုးေနတယ္ ဆိုတာ ကေလးသာသာ ေက်ာင္းသားအရြယ္ေပမယ့္ ခံစားနားလည္ တတ္ခဲ့ၿပီး စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ခဲ့ရတယ္..။
လမ္းမွာဝင္ ညအိပ္ရရင္း ခင္မင္ခြင့္ရခဲ့တဲ့.. လႊမ္းမိုးသီခ်င္းထဲကလို စကားဝဲဝဲေလးနဲ႔ ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ ဂန္႔ေဂါၿမိဳ႕က ေဖာ္ေရြတဲ့ ဆရာမေလးေတြ..၊ ေက်ာင္းသူေလးေတြကိုလည္း သတိရမိတယ္..။ ေရွးအညာ အသံုးအႏႈန္းေတြကို ခုထိ သံုးစြဲေနေသးတဲ့ ေယာေခ်ာင္က ခင္မင္ဖုိ႔ေကာင္းတဲ့ အားကစားသမား မိတ္ေဆြေတြကိုလည္း လြမ္းမိပါတယ္..။ ကိုယ့္အေပၚ အျမဲညွာတဲ့ အားလံုးက ခ်စ္စႏိုးနဲ႔ ေယာႀကီး (ေစာႀကီး) လုိ႔ေခၚတဲ့ အားကစား သူငယ္ခ်င္း အကိုတစ္ေယာက္လည္း ဘဝရဲ႕ ဆင္းရဲ ပင္ပန္းျခင္းဒဏ္ေတြေၾကာင့္ ဆံုးသြားရွာတာ..၊ ေတာ္ေတာ္ေတာင္ ၾကာသြားၿပီ..။
ပံုေတာင္၊ ပံုညာကို ျဖတ္ေတာ့ “ပုဂံ” နဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔..၊ “မင္း” နဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ မေျပာရ၊ မဆဲဆိုရ၊ တံေထြး မေထြး…၊ မအန္ရ ဆိုၿပီး သတိေပးခံရတာ မွတ္မိေနေသးတယ္..။ အဲ့တုန္းက အဲ့လို “အေမရင္” နတ္ေၾကာင့္ တားျမစ္ခံရေတာ့ ပုုဂံေခတ္ “မင္း” ကို ေၾကာက္လုိ႔ ပံုေတာင္၊ ပံုညာအထိ ေျပးခဲ့ရတဲ့ “အေမရင္” အေၾကာင္းကို စဥ္းစားမိရင္း.. ေအာ္.. “မင္း” ဆို.. အဲ့တုန္းကတည္းက ခုအခ်ိန္ထိ ဘယ္ “မင္း” မွ မေကာင္းပါ့လားလုိ႔ ဆင္ျခင္မိေသးတယ္..။ ဒါေၾကာင့္ ဗမာေတြ “မင္းအစိုးရ” ကို ရန္သူမ်ိဳးငါးပါး ထဲမွာ ထည့္ထားရတာပဲလုိ႔ ပိုၿပီး သေဘာေပါက္ခဲ့ရတယ္..။
ေနာက္ပိုင္း ပံုေတာင္၊ ပံုညာမွာ သဘာဝ အခက္ခဲၾကား..၊ အေမရင္ ရဲ႕ ပုဂံမင္းရန္က ကာကြယ္ေပးခဲ့တဲ့ ေျမႊဆိုး အႏၱရာယ္ၾကား..မွာ လုပ္အားေပးခို္င္းခံရ၊ လူ႔အသက္ေပါင္းမ်ားစြာ စေတးခံရၿပီး ေက်ာက္ေတာင္ေတြကို ေဖာက္တဲ့ ရထားလမ္းေဖာက္ သတင္းေတြကိုလည္း ၾကားရတယ္..။ အႀကိမ္ႀကိမ္ လူေတြနဲ႔ရင္းၿပီး မေအာင္မျမင္ျဖစ္ခဲ့ေပမယ့္ ေခတ္အဆက္ဆက္ “မင္း” ေတြ ထက္ ဆိုးလုိ႔ ခုေခတ္လို အာဏာရွင္ေခတ္ ကမၻာမွာ ကုန္ေပမယ့္ ဗမာျပည္မွာ ဗိုလ္က် ေနႏိုင္ေသးတဲ့ စစ္အစိုးရ ဆိုေတာ့ ေနာက္ဆံုး ျပည္သူ႔ ေသြးေတြ၊ ေခၽြးေတြ ရင္းၿပီး ေအာင္ျမင္ေအာင္ ေဖာက္ႏိုင္တဲ့ အျပင္ ျပည္နယ္ေဒသဖြံ႕ၿဖိဳးေရးေတြ လုပ္ပါတယ္ ဆိုၿပီးေတာ့ေတာင္ ၾကြားဝါ.. ဝါဒျဖန္႔ႏိုင္ခဲ့ေသးတယ္..။ တကယ္ အဲ့ေဒသေတြရဲ႕ လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရး အေျခအေနကေတာ့ ေဒသခံျပည္သူက အသိဆံုးျဖစ္ပါတယ္..။
ပံုေတာင္ နဲ႔ ပံုညာၾကား ေက်ာၿမိဳ႕ေလးမွာ ထမင္းစားခဲ့ရတာကိုလည္း မေမ့ေသးပါဘူး..။ ေက်ာင္းသားဘဝ အားကစားနဲ႔ သြားခဲ့တဲ့ ျမန္မာျပည္ အႏွံ႕ ဘယ္ ေဒသ မဆို ေဒသခံ ျပည္သူေတြရဲ႕ ေဖာ္ေရြမႈ၊ ေႏြးေထြးမႈ ကေတာ့ မေျပာင္းလဲပါဘူး..။ ဒါေပမယ့္ တာဝန္ရွိသူေတြ..၊ အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ စစ္ဗိုလ္ေတြရဲ႕ မိုက္ေၾကးခြဲမႈ..၊ အက်င့္ပ်က္ ျခစားမႈ..၊ တတ္ေယာင္ကားနဲ႔ ပညာရပ္တစ္ခုျဖစ္တဲ့ အားကစားမွာ ဝင္ေရာက္ခ်ယ္လွယ္မႈေတြကေတာ့ ေက်ာင္းသားအဆင့္ကေန ႏိုင္ငံ့လက္ေရြးစင္ အဆင့္ထိ ေနရာတိုင္းမွာ အတူတူပါပဲ..။
အေျခခံ ေက်ာင္းသား အဆင့္ကို ေက်ာ္ၿပီး တိုင္း ႏွင့္ ျပည္နယ္ အဆင့္ လူႀကီးၿပိဳင္ပြဲအတြက္ စခန္းသြင္း ေလ့က်င့္ခန္းဆင္းရတုန္းက ၾကံဳခဲ့ဖူးတဲ့ စစ္ဗိုလ္ တစ္ေယာက္ရဲ႕ ဘုမသိ၊ ဘမသိနဲ႔ ဝင္ေရာက္ ဆရာလုပ္ရင္း ရယ္ (ရီ) စရာ ျဖစ္ရပံုေလးကို ျပန္ေျပာရင္းနဲ႔ ခုေရးတာကို နိဂံုးခ်ဳပ္ခ်င္တယ္..။
လူႀကီး တိုင္း ႏွင့္ ျပည္နယ္ ၿပိဳင္ပြဲႀကီးအတြက္ ေလ့က်င့္ေနတုန္း က်ေနာ္တုိ႔ရဲ႕ နည္းျပဆရာေတြက အျခား ိုင္းက အသင္း တစ္သင္းနဲ႔ သူ႔ေျမ၊ ကုိယ့္ေျမ ခ်စ္ၾကည္ေရး အစမ္း ေလ့က်င့္ကစားဖုိ႔ စီစဥ္ၾကတယ္..။ ဒါဟာ စစ္အစိုးရ အဆက္ဆက္လက္ထက္ ပိုက္ဆံ ခ်မေပးႏိုင္တဲ့အတြက္ တိုင္း နဲ႔ ျပည္နယ္အဆင့္မွာ ေတာ္ေတာ္ရွားတဲ့ စီစဥ္မႈျဖစ္တယ္..။ နည္းျပဆရာေတြက ရံပံုေငြရွာ..၊ ပိုက္ဆံကို အလြဲသံုးစားမလုပ္ပဲ ျဖစ္ေအာင္ စီစဥ္ခဲ့တယ္..။
က်ေနာ္တုိ႔ တိုင္းက သူမ်ားတိုင္းရဲ႕ ၿမိဳ႕ေတာ္မွာ ပထမ သြားကစားေတာ့ အႀကိတ္အနယ္ ကစားၿပီး အႏိုင္ရခဲ့တယ္..။ သူတုိ႔ ကုိယ္ အိမ္ကြင္းမွာ လာကစားေတာ့ ခရီးပန္းတာ..၊ ၿပိဳင္ပြဲႀကီးအႀကိဳ အစမ္းေလ့က်င့္ျခင္းျဖစ္တဲ့အတြက္ လူအေျပာင္းအလဲ..၊ ကစားကြက္ အေျပာင္းအလဲ လုပ္ ကစားတာ ေတြေၾကာင့္ ျပန္ၿပီး အႀကိတ္အနယ္ ကစားရၿပီး ရံႈးမလိုျဖစ္..၊ ေနာက္ဆံုး အဆံုးအျဖတ္ ပြဲငယ္ ကစားရတဲ့ အျဖစ္ကို ေရာက္သြားခဲ့တယ္..။
အဲ့အခ်ိန္မွာ တိုင္းရဲ႕ အားကစားဖြံ႕ၿဖိဳးမႈေရးေကာ္မတီမွာ ဥကၠ႒ လုပ္ေနတဲ့ ခရက ဥကၠ႒ ဗိုလ္မႈးႀကီး က အားကစားသမားေတြ..၊ နည္းျပငယ္ေတြကို အကုန္ တန္းစီခိုင္းၿပီး ေဒါသတႀကီးနဲ႔ ဆူပူႀကိမ္းေမာင္းေတာ့တာပဲ..။
ပထမ.. သူက ကစားသမားေတြကို စေျပာတယ္..။ “မင္းတုိ႔က..’ထု’ တာ ေကာင္းေကာင္းမွ ‘မထု’ တာပဲကို ကြ..။ ငါ ငယ္ငယ္ကသာ ဆို ဒီထက္ ျပင္းေအာင္ ‘ထု’ ႏိုင္တယ္..” လုိ႔ ဆိုတယ္..။ က်ေနာ္တုိ႔ ကစားသမားေတြ၊ ေဘးက နားေထာင္ေနတဲ့ ပရိသတ္ေတြလည္း ျပံဳးစိ.. ျပံဳးစိ ျဖစ္ကုန္ၿပီး ဒီ ဗိုလ္မႈးက အေရးအေၾကာင္း..၊ သူတင္ကိုယ္တင္.. ကစားေနရတဲ့ အခ်ိန္မွာ ဘယ္ႏွယ့္ ကစားသမားေတြလာၿပီး မဆိုင္တဲ့ အေၾကာင္းေတြ လာေျပာေနသလဲေပါ့..။ က်ေနာ္တုိ႔ ကစားတဲ့ ကစားနည္းမွာ သူေျပာတာကို “ရိုက္” (Smash) တာလုိ႔ ေခၚတဲ့အေၾကာင္းမသိဘဲ ေျပာခ်င္တာေတြ တလြဲဝင္ေျပာေတာ့ ေဘးက သိတဲ့ သူေတြအၾကား ရယ္ (ရီ) စရာ ျဖစ္ရတယ္..။
ပိုဆိုးတာက ဗိုလ္မႈးႀကီးက အဲ့မွာ မရပ္ေသးဘူး..။ နည္းျပဆရာငယ္ေတြကိုပါ ဆက္ၿပီး.. “ခင္ဗ်ားတုိ႔ကလည္း ကိုယ့္အသင္း ရံႈးမလို ျဖစ္ေနတာ ထ ၿပီး မတ္တပ္ရပ္ေျပာဆို.. ညႊန္ၾကားပါေတာ့လား” လုိ႔ ဆိုတယ္။ အဲ့ေတာ့ ႏႈတ္သြက္တဲ့ နည္းျပငယ္တစ္ေယာက္က “ဒီလိုပါ ဗိုလ္မႈးႀကီး.. နည္းျပက မတ္တပ္ရပ္ၿပီး ကြင္းေဘးမွာ ညႊန္ၾကားဖုိ႔ ကစားနည္း ဥပေဒက ခြင့္မျပဳဘူး..။ အဲ့လို လုပ္ရင္ ဒိုင္လူႀကီးက နည္းျပကို အဝါကတ္ျပားျပၿပီး တားျမစ္ႏိုင္တယ္” လုိ႔ ေသခ်ာ ျပန္ရွင္းျပတယ္..။ အဲ့ေတာ့ သူက စစ္ဗိုလ္ပဲ.. ထံုးစံအတိုင္း.. “ေအာင္မာ.. ဘယ္ဒိုင္လူႀကီးက အဝါကတ္ျပၿပီး တားမွာလဲ..၊ အဲ့ တားမယ့္ ဒိုင္လူႀကီး အခု ဖမ္းခ်ဳပ္မွာေပါ့” ဆိုၿပီး ႀကိမ္းတယ္..။
ဒိုင္းစင္ေပၚက ဒိုင္လူႀကီး ခမ်ာလည္း သူ႔ဖမ္းမယ့္ အသံၾကားေတာ့ ေၾကာက္လန္႔တၾကား ဆင္းေျပးၿပီး နည္းျပခ်ဳပ္ဆီ သြား “ဆရာေရ.. က်ေနာ့္ေတာ့ ဖမ္းခ်ဳပ္မယ္ေျပာတယ္..၊ ေနာက္ဆံုးပြဲ ဒိုင္မလုပ္ပါရေစနဲ႔..” လုိ႔ ေတာင္းပန္ရွာတယ္..။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ လူႀကီး ျဖစ္သူ နည္းျပခ်ဳပ္က “လာပါ.. ဗိုလ္မႈးရာ.. ေအးေအးေဆးေဆးေနပါ.. က်ေနာ္ ၾကည့္ေျပာပါ့မယ္ ” ဆိုၿပီး ဆြဲေခၚၿပီး လူႀကီး ဧည့္ခန္းစားပြဲရွိရာ ျပန္ေခၚသြားရတယ္။
ဒီလို ” ‘Weather’ မေကာင္းရင္ ဒါဇင္လိုက္ဝယ္ထားလိုက္ေပါ့ကြ” ဆိုတဲ့ လူမ်ိဳးေတြ တုိင္းျပည္ရဲ႕ ေနရာတိုင္းမွာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ႀကီးစိုးေနတာ ဝမ္းနည္းစရာေပမယ့္ ခါးသီးတဲ့ အမွန္တရားျဖစ္တယ္..။
ျခံဳေျပာရရင္ေတာ့ စစ္အစိုးရအဆက္ဆက္ အားကစားလည္း တိုင္းျပည္ရဲ႕ အျခား က႑ အသီးသီးလိုပဲ သနပ္ခါးလိမ္း၊ ထံုးသုတ္တဲ့ အေပၚယံဟန္ျပ ဝါဒ ျဖန္ဖုိ႔ သက္သက္သာ လုပ္ခဲ့ေတာ့.. စုတ္ျပတ္သတ္ၿပီး ခၽြတ္ျခံဳက်ခဲ့ရတယ္..။
အားကစားေလာကမွာ အျခား ဌာန၊ ေနရာ အသီးသီလို စစ္ဗိုလ္ေတြႀကီးစိုးၿပီး ကေမာက္ကမ ႏိုင္တာေတြ..၊ ရယ္ (ရီ) စရာ ဟာသျဖစ္ရတာေတြ ကုိယ္ေတြ႕၊ အၾကား ဇာတ္လမ္းေတြ အမ်ားႀကီးရွိတယ္..။ ေနာက္မွ ၾကံဳရင္ ေျပာပါဦးမယ္..။
၂၄ ၊ ေမလ ၊ ၂၀၁၂
Kyat Exchange Rate
No comments:
Post a Comment