ေဖေဖာ္၀ါရီလလယ္ပိုင္းက ထိုင္းႏိုင္ငံ၊ ခ်င္းမိုင္ၿမိဳ႕တြင္ “မီဒီယာႏွင့္
ဒီမိုကေရစီ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး” ေဆြးေႏြးပြဲ ႏွစ္ရက္တာ
က်င္းပျပဳလုပ္ခဲ့သည္။ ထိုေဆြးေႏြးပြဲကို Center for Media Freedom of
Responsibility – CMFR ႏွင့္ South East Asia Press Alliance – SEAPA တို႔
ဦးေဆာင္ျပဳလုပ္ျခင္းျဖစ္ၿပီး ဖိလစ္ပိုင္၊ မေလးရွား၊ အင္ဒိုနီးရွား၊
ကေမၻာဒီးယား၊ ထိုင္းႏွင့္ ျမန္မာ စသည့္ တိုင္းျပည္မ်ားမွ မီဒီယာသမားအခ်ဳိ႕
တက္ေရာက္ခဲ့ၾကသည္။ ထိုေဆြးေႏြးပြဲ၏
အက်ဳိးဆက္မွာ လက္ရွိ ျမန္မာျပည္ကို ပါလီမန္ဒီမိုကေရစီ စနစ္သို႔
ေျပာင္းလဲအေကာင္အထည္ေဖာ္ရာတြင္ လူထုလူတန္းစား အလႊာအသီးသီးမွ အေသအခ်ာ
နားလည္ကာ ပါ၀င္ လုပ္ ေဆာင္သြားရန္ လိုအပ္သည္ဟု ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကသည္။
ဒီမိုကေရစီစနစ္တစ္ရပ္ျဖစ္ေစရန္ ျမန္မာျပည္၏ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးကာလတြင္ ႏုိင္ငံတြင္း ေနထိုင္ၾကသူမ်ား၏ ပူးေပါင္းပါ၀င္မႈ အျပင္ ေျပာင္းလဲမႈရလဒ္ေကာင္းကို ျမင္ေတြ႕လိုသည့္ အိမ္နီးခ်င္းႏုိင္ငံမ်ားႏွင့္ ကမၻာ့ႏိုင္ငံႀကီးမ်ား၏ အခန္းက႑မွာလည္း အေရးႀကီးလွသည္။ ျမန္မာျပည္သည္ ျပည္တြင္းစစ္ကာလမွ ႐ုန္းထြက္ႏုိင္ျခင္း မရွိေသးသည့္ ႏုိင္ငံတစ္ခုျဖစ္သည့္အားေလ်ာ္စြာ ပစၥကၡတ္ကာလတြင္ ေရပန္းစားေနသည့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဖာ္ေဆာင္မႈ ေဆာင္ရြက္ေနစဥ္ ကာလတစ္ေလွ်ာက္ သဘာ၀ပတ္၀န္း က်င္ႏွင့္ လူမႈဘ၀ကို ပ်က္စီးေစႏုိင္သည့္ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ား လုပ္ေဆာင္ျခင္း၊ အေျခခံလူထုအခြင့္အေရးကို ကာကြယ္ေသာ တရားစီရင္မႈ မရွိျခင္း၊ လူမ်ဳိး၊ ဘာသာအရ ခြဲျခားသည့္ ပဋိပကၡမ်ား ျဖစ္ပြားေနျခင္းမ်ားမွာလည္း ႏုိင္ငံျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးကို အဟန္႔အတား ျဖစ္ေစသည္။
၎အျပင္ လူမ်ဳိးစုလက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕ အေတာ္မ်ားမ်ား အစိုးရႏွင့္ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေနသည့္ၾကားမွ တစ္ဖက္ႏွင့္တစ္ဖက္ နား လည္မႈ အားနည္းေနေသးသည့္အေပၚ မေတာ္တဆ တိုက္ခိုက္မႈအခ်ဳိ႕လည္း ရွိေနေသးသည္။ ေရရွည္ ျဖစ္ပြားခဲ့သည့္ ပဋိပကၡ ကို မ်က္စိတမွိတ္ လွ်ပ္တျပက္ ေျဖရွင္း၍မရႏုိင္သလို တစ္ဆင့္ခ်င္း၊ တစ္လွမ္းခ်င္း လြဲေခ်ာ္မႈမရွိေစရန္လည္း လုပ္ေဆာင္သြားရ မည္ ျဖစ္သည္။ တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးစုမ်ားစြာ စုေပါင္းေနထိုင္ၾကသည့္ ျမန္မာျပည္တြင္ ႏိုင္ငံေရးကို ႏုိင္ငံေရးနည္းျဖင့္ မေျဖရွင္းခဲ့ သျဖင့္ တေျမတည္းေန၊ တေရတည္းေသာက္ ျပည္သူမ်ား အခ်င္းခ်င္း စစ္မက္ျဖစ္ပြားခဲ့ရသည္။ ထိုသမိုင္းေၾကာင္းကို ေျဖရွင္း ရန္မွာလည္း ႏုိင္ငံေရးအရ ေဆြးေႏြး ညႇိႏိႈင္းဆံုးျဖတ္သြားျခင္းပင္ျဖစ္သည္။
သို႔ေသာ္ လက္ရွိ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရးကာလတြင္ ေကာင္းမြန္ေသာ အနာဂတ္တစ္ခုကို မေမွ်ာ္မွန္းႏုိင္ေသးခင္ အစိုးရအဖြဲ႕အ စည္းတြင္း၌ျဖစ္ေစ၊ လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕အစည္းမ်ား၌ျဖစ္ေစ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးႏွင့္ စစ္ဖက္ေရးရာေအာက္မွ ဌာနအသီးသီး၏ အဆင့္ ဆင့္ေသာ ဖြဲ႕စည္းမႈအလိုက္ အ႐ိုးစြဲ၊ ေခါက္႐ိုးက်ဳိးေနသည့္ လုပ္ထံုးလုပ္နည္းမ်ားကို ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲသြားရမည္ ျဖစ္သည္။ ၎ တို႔၏ စီမံခန္႔ခြဲမႈမ်ားသည္လည္းေကာင္း၊ စိတ္ဓာတ္ေရးရာသည္လည္းေကာင္း ကမၻာ့ေရစီးေၾကာင္း ေခတ္စနစ္ႏွင့္ ေလ်ာ္ညီစြာ ျပန္လည္သံုးသပ္ၿပီး အားေကာင္းခ်က္၊ အားနည္းခ်က္မ်ားကို ပဲ့ထိန္း၍ မဟာဗ်ဴဟာ ခ်မွတ္ေရးဆြဲ ေဆာင္ရြက္သြားမွသာ စနစ္ က်ေသာ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈ ျဖစ္လာႏိုင္ေပမည္။
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလုပ္ငန္းစဥ္၏ ကနဦးေျခလွမ္း အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးမွာ တႏွစ္သာသာ ရွိလာခဲ့ၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း ခရီးလမ္းတြင္ ခလုတ္ကန္သင္း ျဖစ္ႏုိင္သည့္အရာမ်ား ရွင္းလင္းျပတ္သားစြာ ႐ႈျမင္သင့္သည္။ ထိုသို႔မဟုတ္ပါက တိုင္းရင္းသားျပည္သူတရပ္ လံုး လိုလားေတာင့္တလွ်က္ရွိသည့္ ျမန္မာျပည္၏ ခိုင္ၿမဲတည္တံ့ေသာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးပန္းတိုင္ကို ဧကန္ ေရာက္ရွိလိမ့္မည္ မဟုတ္ ေပ။ သို႔ျဖစ္ရာ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးကတည္းက ႏွစ္ေပါင္း ၆၀ေက်ာ္ၾကာ ကင္းေ၀းေနခဲ့ရသည့္ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈကို တန္းတူမွ်ေ၀ခံစားႏုိင္ ေစရန္ မ်က္ေတာင္တဆံုးမဟုတ္ဘဲ မ်က္စိတဆံုးအထိ အေမွ်ာ္အျမင္ႀကီးစြာ ေတြးဆ လုပ္ေဆာင္သြားၾကေစခ်င္ပါသည္။
KIC
ဒီမိုကေရစီစနစ္တစ္ရပ္ျဖစ္ေစရန္ ျမန္မာျပည္၏ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးကာလတြင္ ႏုိင္ငံတြင္း ေနထိုင္ၾကသူမ်ား၏ ပူးေပါင္းပါ၀င္မႈ အျပင္ ေျပာင္းလဲမႈရလဒ္ေကာင္းကို ျမင္ေတြ႕လိုသည့္ အိမ္နီးခ်င္းႏုိင္ငံမ်ားႏွင့္ ကမၻာ့ႏိုင္ငံႀကီးမ်ား၏ အခန္းက႑မွာလည္း အေရးႀကီးလွသည္။ ျမန္မာျပည္သည္ ျပည္တြင္းစစ္ကာလမွ ႐ုန္းထြက္ႏုိင္ျခင္း မရွိေသးသည့္ ႏုိင္ငံတစ္ခုျဖစ္သည့္အားေလ်ာ္စြာ ပစၥကၡတ္ကာလတြင္ ေရပန္းစားေနသည့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဖာ္ေဆာင္မႈ ေဆာင္ရြက္ေနစဥ္ ကာလတစ္ေလွ်ာက္ သဘာ၀ပတ္၀န္း က်င္ႏွင့္ လူမႈဘ၀ကို ပ်က္စီးေစႏုိင္သည့္ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ား လုပ္ေဆာင္ျခင္း၊ အေျခခံလူထုအခြင့္အေရးကို ကာကြယ္ေသာ တရားစီရင္မႈ မရွိျခင္း၊ လူမ်ဳိး၊ ဘာသာအရ ခြဲျခားသည့္ ပဋိပကၡမ်ား ျဖစ္ပြားေနျခင္းမ်ားမွာလည္း ႏုိင္ငံျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးကို အဟန္႔အတား ျဖစ္ေစသည္။
၎အျပင္ လူမ်ဳိးစုလက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕ အေတာ္မ်ားမ်ား အစိုးရႏွင့္ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေနသည့္ၾကားမွ တစ္ဖက္ႏွင့္တစ္ဖက္ နား လည္မႈ အားနည္းေနေသးသည့္အေပၚ မေတာ္တဆ တိုက္ခိုက္မႈအခ်ဳိ႕လည္း ရွိေနေသးသည္။ ေရရွည္ ျဖစ္ပြားခဲ့သည့္ ပဋိပကၡ ကို မ်က္စိတမွိတ္ လွ်ပ္တျပက္ ေျဖရွင္း၍မရႏုိင္သလို တစ္ဆင့္ခ်င္း၊ တစ္လွမ္းခ်င္း လြဲေခ်ာ္မႈမရွိေစရန္လည္း လုပ္ေဆာင္သြားရ မည္ ျဖစ္သည္။ တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးစုမ်ားစြာ စုေပါင္းေနထိုင္ၾကသည့္ ျမန္မာျပည္တြင္ ႏိုင္ငံေရးကို ႏုိင္ငံေရးနည္းျဖင့္ မေျဖရွင္းခဲ့ သျဖင့္ တေျမတည္းေန၊ တေရတည္းေသာက္ ျပည္သူမ်ား အခ်င္းခ်င္း စစ္မက္ျဖစ္ပြားခဲ့ရသည္။ ထိုသမိုင္းေၾကာင္းကို ေျဖရွင္း ရန္မွာလည္း ႏုိင္ငံေရးအရ ေဆြးေႏြး ညႇိႏိႈင္းဆံုးျဖတ္သြားျခင္းပင္ျဖစ္သည္။
သို႔ေသာ္ လက္ရွိ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရးကာလတြင္ ေကာင္းမြန္ေသာ အနာဂတ္တစ္ခုကို မေမွ်ာ္မွန္းႏုိင္ေသးခင္ အစိုးရအဖြဲ႕အ စည္းတြင္း၌ျဖစ္ေစ၊ လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕အစည္းမ်ား၌ျဖစ္ေစ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးႏွင့္ စစ္ဖက္ေရးရာေအာက္မွ ဌာနအသီးသီး၏ အဆင့္ ဆင့္ေသာ ဖြဲ႕စည္းမႈအလိုက္ အ႐ိုးစြဲ၊ ေခါက္႐ိုးက်ဳိးေနသည့္ လုပ္ထံုးလုပ္နည္းမ်ားကို ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲသြားရမည္ ျဖစ္သည္။ ၎ တို႔၏ စီမံခန္႔ခြဲမႈမ်ားသည္လည္းေကာင္း၊ စိတ္ဓာတ္ေရးရာသည္လည္းေကာင္း ကမၻာ့ေရစီးေၾကာင္း ေခတ္စနစ္ႏွင့္ ေလ်ာ္ညီစြာ ျပန္လည္သံုးသပ္ၿပီး အားေကာင္းခ်က္၊ အားနည္းခ်က္မ်ားကို ပဲ့ထိန္း၍ မဟာဗ်ဴဟာ ခ်မွတ္ေရးဆြဲ ေဆာင္ရြက္သြားမွသာ စနစ္ က်ေသာ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈ ျဖစ္လာႏိုင္ေပမည္။
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလုပ္ငန္းစဥ္၏ ကနဦးေျခလွမ္း အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးမွာ တႏွစ္သာသာ ရွိလာခဲ့ၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း ခရီးလမ္းတြင္ ခလုတ္ကန္သင္း ျဖစ္ႏုိင္သည့္အရာမ်ား ရွင္းလင္းျပတ္သားစြာ ႐ႈျမင္သင့္သည္။ ထိုသို႔မဟုတ္ပါက တိုင္းရင္းသားျပည္သူတရပ္ လံုး လိုလားေတာင့္တလွ်က္ရွိသည့္ ျမန္မာျပည္၏ ခိုင္ၿမဲတည္တံ့ေသာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးပန္းတိုင္ကို ဧကန္ ေရာက္ရွိလိမ့္မည္ မဟုတ္ ေပ။ သို႔ျဖစ္ရာ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးကတည္းက ႏွစ္ေပါင္း ၆၀ေက်ာ္ၾကာ ကင္းေ၀းေနခဲ့ရသည့္ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈကို တန္းတူမွ်ေ၀ခံစားႏုိင္ ေစရန္ မ်က္ေတာင္တဆံုးမဟုတ္ဘဲ မ်က္စိတဆံုးအထိ အေမွ်ာ္အျမင္ႀကီးစြာ ေတြးဆ လုပ္ေဆာင္သြားၾကေစခ်င္ပါသည္။
KIC
Kyat Exchange Rate
No comments:
Post a Comment