1. အသားထဲကေလာက္ ျပသာနာ
2. ဘာသာေရးကို ခုတံုးလုပ္ ျပသာနာ
3. စီးပြားေရး ျပသာနာ
4. လူ႔အရင္းအျမစ္ ျပသာနာ
5. အရပ္ဘက္အဖြဲ႔အစည္းမ်ား အင္အားနည္း ျပသာနာ
6. ဗမာေၾကာက္တဲ့ ျပသာနာ
7. ကခ်င္မ်ိဳးႏြယ္စုမ်ား မစည္းလံုးျခင္း ျပသာနာ
1.အသားထဲကေလာက္ျပသာနာ
ကိုယ့္လူမ်ဳးကိုဘဲ ျပသာနာ ႐ွာတဲ့ အဖြဲ႕ျဖစ္တယ္။ တိုးတက္ေရးကို ဟုတ္သိပတ္သိမလုပ္ ကိုယ့္ယံုၾကည္ကာ ေခါင္းစဥ္ျဖစ္ ထင္တိုင္းေၾကးတယ္။ တခ်ိဳ႕က ဒုတိယပင္လံုကို သတိ သင့္တယ္ ဒီတခါမွားရင္ ေနာက္ျပန္ဆုတ္ဖို႔ ခက္ေၾကာင္းေျပာလည္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရးမွၿငိမ္းခ်မ္း ေရး စြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းခ်င္တယ္။ ဒါေပမယ့္ အသားထဲက ေလာက္ျပသာနာက အခ်ိန္တန္ရင္ ၿငိမ္သြားပါလိမ့္မယ္။ ထိုအတန္းစားသည္ လက္တစုပ္စာမွ်သာ။ သိုေပမယ့္ အသားထဲက ေလာက္မ်ားလည္း အသိတရားရဖို႔ သင့္ပါၿပီ။
2.ဘာသာေရးကိုခုတံုးလုပ္ျပသာနာ
ဘာသာေရးဟာ ႏိုင္ငံေရး၊ ႏိုင္ငံေရးဟာ ဘာသာေရး မသဲကြဲၾကပါဘူး။ က်ေနာ့္ အျမင္ေျပာ ရရင္ သာသာေရးဟာ ျပည္သူရဲ႕အေျခခံေတြကိုဘဲ လုပ္သင့္ပါတယ္။ ဥပမာ လူ႔ပညာေရးအ ရင္းအျမစ္တည္ေထာင္တဲ့ အေရးႀကီးကိစၥလိုမ်ိဳးမွာေပါ့။ ဘာသာေရးဟာ ႏိုင္ငံေရးမျဖစ္ႏိုင္ တလို ႏိုင္ငံေရးဟာလည္း ဘာသာေရးမျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ ဘာေၾကာင့္ဒီလို ေျပာရသလဲဆိုရင္ ကခ်င္ေဒသမွာ ခရစ္ယာန္ဘာသာကြဲေတြ မ်ားျပားလို႔ပါပဲ။ ဒါက အဓိကအေၾကာင္းရင္းထဲက တခုပါ။ ဒါေၾကာင့္ ဘာသာေရးကို အေျခမခံတဲ့ အရပ္ဘက္အဖြဲ႔အစည္းက အင္းအားႀကီးလာ ရပါမယ္။ (နံပါတ္၅ ေတြ ဆက္လက္ေဖာ္ျပမည္) ဘာသာေရးထက္ အရပ္ဘက္အဖြဲ႔အစည္း က အင္အားႀကီးရပါမယ္။ ဒါမွသာ အားလံုးပါဝင္လာမည္ ျဖစ္ပါတယ္။
3.စီးပြားေရးျပသာနာ
သံယံဇာတလုပ္တဲ့ စီးပြားေရးတိုင္းလိုလိုက စစ္အစိုးရ ထိန္းခ်ဳပ္မႈ ေအာက္မွာပါ။ ကခ်င္ေဒသ တိုးတက္ေရးအတြက္က အစိုးရရဲ႕ ဘတ္ဂ်တ္ကိုဘဲ ေမ်ာ္ေနရပါတယ္။ ကခ်င္ျပည္နယ္လြတ္ ေတာ္ဟာ စစ္အစိုးရထိန္းခ်ဳပ္မႈေအာက္မွာ အျပည့္ရိွတယ္ဆိုတာ သိသာတယ္။ ကခ်င္ျပည္ နယ္တိုးတက္ေရးအတြက္ ဟုတ္တိပတ္တိ တခုမွ မလုပ္ပါဘူး။ သံယံဇာတေတြ ကုန္သ ေလာက္ျဖစ္ေနတာေတာင္ ကခ်င္ျပည္နယ္ဟာ တုန္းရင္းကတုန္းရင္းပဲ။ ကခ်င္လူမ်ိဳးတိုး တက္ေရး အတြက္ စီးပြားေရး ဟုတ္တိပတ္တိ မရိွဘူး။ ကခ်င္လူငယ္ေတြ အလုပ္ရဖို႔ အလုပ္ ရံုေတြ မရိွပါဘူး။ ဒါလည္း ျပည္နယ္အစိုးရမလုပ္ရင္ အစိုးရကိုဘဲ ေမ်ာ္ေနရတဲ့ ျပသာနာပါ။
အခုဆိုရင္ ဖုန္းေဘထည့္ရင္ေတာင္ အခြန္ထမ္း (အခြန္ေဆာင္) ရပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံတိုးတက္ဖို႔လား။ ရန္ကုန္၊ မႏၱေလး၊ ေနျပည္ေတာ္ တိုးတက္ဖို႔ဘဲလား။ ဒါကေတာ့ ေစာင့္ ၾကည့္ရမယ့္ အေျခအေနဘဲ ရိွပါေသးတယ္။
4.လူ႔အရင္းအျမစ္ျပသာနာ
လူ႔အရင္းအျမစ္ မရိွတာက အဆိုးဆံုးျပသာနာပါ။ ဒီလို ျဖစ္ေအာင္ ပညာေရးစနစ္ကိုစိတ္ ႀကိဳက္ ဖန္တီးခဲ့ၾကတယ္။ KIO/KIA ကို လက္ညိဳးထိုးၿပီး ကခ်င္ေဒသကို ေခါင္းပံုျဖတ္ခဲ့ၾက တယ္။ အခုခ်ိန္က်ေနာ္တို႔ ကခ်င္လူမ်ိဳးေတြရဲ႕ လူ႔အရင္းအျမစ္ကို ဘယ္လိုတည္ေဆာက္မလဲ ဆိုတာ အေရးႀကီးပါတယ္။ ဒါက ပင္လံုပ်က္စီးေစျခင္းနဲ႔ မဆိုင္ပါဘူး။ ဗမာနဲ႔အတူအတူေန ေန၊ မေနေန လုပ္ရမွာက ကခ်င္လူမ်ိဳးရဲ႕ လူ႔အရင္းအျမစ္ကို တည္ေထာင္ရမွာပါ။ ဒါက ပင္လံုထက္ အေရးႀကီးပါတယ္။ ဒါကို ကခ်င္တမ်ိဳးသားလံုးသိတဲ့ေန႔ဟာ ကခ်င္ေဒသၿငိမ္းခ်မ္း ေရးအစစ္အမွန္ရတဲ့ ေန႔ပါပဲ။
ဒါဟာ ပင္လံုစာခ်ဳပ္ထက္အေရးႀကီးပါတယ္။
5.အရပ္ဘက္အဖြဲ႔အစည္းကအင္အားနည္းျပသာနာ
အရင္က ပိုဒ့္မွာလည္း ေျပာဖူးပါတယ္။ အရပ္ဘက္အဖြဲ႔အစည္းေတြ အင္အားနည္းသြား ၾကတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ အရပ္ဘက္အဖြဲ႔အစည္းကို အလုဴေငြနဲ႔တည္ေဆာက္ ၾကပါတယ္။ အဖြဲ႔ဝင္ေတြလည္း လုပ္အားေပးပါပဲ။ ဒါက အင္အားနည္းေစတဲ့ အေၾကာင္း ရင္းပါပဲ။ ၿပီးေတာ့ ဦးတည္ခ်က္ဟာ ဝမ္းေဝး (One Way) ပါပဲ။ တျခားတိုးတက္ေရးေတြ မလုပ္ေတာ့ပါဘူး။ Pat Ja San ဘိန္းတိုက္ျဖတ္ေရးအရပ္ဘက္အဖြဲ႕အစည္း ဘိန္းပဲ တိုက္ျဖတ္ပါတယ္။ ဘိန္းမရိွရင္ အလုပ္မရိွ မိန္သြားပါတယ္။ ထိုတို႔ အဖြဲ႔အစည္းေတြ အရမ္း မ်ားပါတယ္။
6.ဗမာေၾကာက္တဲ့ျပသာနာ
တခ်ိဳ႕က စစ္အစိုးရကို သာမက ဗမာလူမ်ိဳးကိုပါ ေၾကာက္ၾကပါတယ္။ ကခ်င္လူမ်ိဳးဆိုတာ သမိုင္းရိွတယ္။ Land Mark လည္း ရိွပါတယ္။ ဗမာလူမ်ိဳးေတြကို ဘာအေၾကာင္းနဲ႔မွ ေၾကာက္ စရာမရိွပါဘူး။ ေၾကာက္ရမယ္ဆိုရင္ သူတို႔က ငါတို႔ကို ေၾကာက္ရမွာပါ။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုရင္ သမိုင္းေႂကြးက ဆပ္မကုန္ပါဘူး။ ေၾကာက္ရင္ ဗမာကဘဲ ကခ်င္လူမ်ိဳးကို ေၾကာက္ရမွာပါ။ လက္နက္ဆိုတာ သမိုင္းေလာက္ေၾကာက္စရာမရိွပါဘူး။ ဗမာလူမ်ိဳးက ကခ်င္ေတြကို ေတာင္ပန္းရပါမယ္။ သမိုင္းအဆက္ဆက္ ကခ်င္ေတြကို လိမ္ညာခဲ့တဲ့ အျပစ္ေပါ့။ ထိုအျပစ္ေႂကြးကို ေတာင္းပန္သင့္ပါတယ္။
လက္နက္ဘယ္ေလာက္ရိွရိွ၊ လူဘယ္ေလာက္မ်ားမ်ား သမိုင္းအရ ဗမာကို ေၾကာက္စရာ မရိွ ပါဘူး။ ဒါကို ကခ်င္လူမ်ိဳတိုင္း သတိခ်ပ္ေစခ်င္ပါတယ္။
7.ကခ်င္မ်ိဳးႏြယ္စုမ်ားမစည္းလံုးျခင္းျပသာနာ
စည္းလံုးျခင္းဟာ ဒီေလာက္အေရးမႀကီးဘူးလို႔ ကခ်င္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ထင္ၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒါကတကယ္ အေရးႀကီးပါတယ္။ ဒီ့ထက္ပိုစည္းလံုးသင့္ပါတယ္။ဒီ အေျခခံ အခ်က္ေတြကို မလုပ္ဘူးဆိုရင္ ကခ်င္ေဒသဟာ စစ္အာဏာ႐ွင္လက္ေအာက္ အခြံတတ္ တတ္ မွ်သာ။ အခုေသြးကြဲဖို႔လည္း မျဖစ္ႏိုင္၊ အခြံတတ္တတ္သာ ရိွေနတဲ့ ကခ်င္ေဒသမွာ ကခ်င္လူမ်ိဳးအခ်င္းခ်င္းေသြးကြဲဖို႔က အခ်ိန္မရိွေသးပါဘူး။
အခုခ်ိန္က ဘာလုပ္ရန္ အသင့္ဆံုးလဲဆိုတာက ကခ်င္လူမ်ိဳးမ်ားရဲ႕ ကံၾကမၼာျဖစ္ပါတယ္။
Myusha Gintawng
No comments:
Post a Comment