ကခ်င္လူမ်ိဳးမ်ားရဲ႕ အားနည္းခ်က္

1. အသားထဲကေလာက္ ျပသာနာ
2. ဘာသာေရးကို ခုတံုးလုပ္ ျပသာနာ
3. စီးပြားေရး ျပသာနာ
4. လူ႔အရင္းအျမစ္ ျပသာနာ
5. အရပ္ဘက္အဖြဲ႔အစည္းမ်ား အင္အားနည္း ျပသာနာ
6. ဗမာေၾကာက္တဲ့ ျပသာနာ
7. ကခ်င္မ်ိဳးႏြယ္စုမ်ား မစည္းလံုးျခင္း ျပသာနာ

1.အသားထဲကေလာက္ျပသာနာ

ကိုယ့္လူမ်ဳးကိုဘဲ ျပသာနာ ႐ွာတဲ့ အဖြဲ႕ျဖစ္တယ္။ တိုးတက္ေရးကို ဟုတ္သိပတ္သိမလုပ္ ကိုယ့္ယံုၾကည္ကာ ေခါင္းစဥ္ျဖစ္ ထင္တိုင္းေၾကးတယ္။ တခ်ိဳ႕က ဒုတိယပင္လံုကို သတိ သင့္တယ္ ဒီတခါမွားရင္ ေနာက္ျပန္ဆုတ္ဖို႔ ခက္ေၾကာင္းေျပာလည္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရးမွၿငိမ္းခ်မ္း ေရး စြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းခ်င္တယ္။ ဒါေပမယ့္ အသားထဲက ေလာက္ျပသာနာက အခ်ိန္တန္ရင္ ၿငိမ္သြားပါလိမ့္မယ္။ ထိုအတန္းစားသည္ လက္တစုပ္စာမွ်သာ။ သိုေပမယ့္ အသားထဲက ေလာက္မ်ားလည္း အသိတရားရဖို႔ သင့္ပါၿပီ။

2.ဘာသာေရးကိုခုတံုးလုပ္ျပသာနာ

ဘာသာေရးဟာ ႏိုင္ငံေရး၊ ႏိုင္ငံေရးဟာ ဘာသာေရး မသဲကြဲၾကပါဘူး။ က်ေနာ့္ အျမင္ေျပာ ရရင္ သာသာေရးဟာ ျပည္သူရဲ႕အေျခခံေတြကိုဘဲ လုပ္သင့္ပါတယ္။ ဥပမာ လူ႔ပညာေရးအ ရင္းအျမစ္တည္ေထာင္တဲ့ အေရးႀကီးကိစၥလိုမ်ိဳးမွာေပါ့။ ဘာသာေရးဟာ ႏိုင္ငံေရးမျဖစ္ႏိုင္ တလို ႏိုင္ငံေရးဟာလည္း ဘာသာေရးမျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ ဘာေၾကာင့္ဒီလို ေျပာရသလဲဆိုရင္ ကခ်င္ေဒသမွာ ခရစ္ယာန္ဘာသာကြဲေတြ မ်ားျပားလို႔ပါပဲ။ ဒါက အဓိကအေၾကာင္းရင္းထဲက တခုပါ။ ဒါေၾကာင့္ ဘာသာေရးကို အေျခမခံတဲ့ အရပ္ဘက္အဖြဲ႔အစည္းက အင္းအားႀကီးလာ ရပါမယ္။ (နံပါတ္၅ ေတြ ဆက္လက္ေဖာ္ျပမည္) ဘာသာေရးထက္ အရပ္ဘက္အဖြဲ႔အစည္း က အင္အားႀကီးရပါမယ္။ ဒါမွသာ အားလံုးပါဝင္လာမည္ ျဖစ္ပါတယ္။

3.စီးပြားေရးျပသာနာ

သံယံဇာတလုပ္တဲ့ စီးပြားေရးတိုင္းလိုလိုက စစ္အစိုးရ ထိန္းခ်ဳပ္မႈ ေအာက္မွာပါ။ ကခ်င္ေဒသ တိုးတက္ေရးအတြက္က အစိုးရရဲ႕ ဘတ္ဂ်တ္ကိုဘဲ ေမ်ာ္ေနရပါတယ္။ ကခ်င္ျပည္နယ္လြတ္ ေတာ္ဟာ စစ္အစိုးရထိန္းခ်ဳပ္မႈေအာက္မွာ အျပည့္ရိွတယ္ဆိုတာ သိသာတယ္။ ကခ်င္ျပည္ နယ္တိုးတက္ေရးအတြက္ ဟုတ္တိပတ္တိ တခုမွ မလုပ္ပါဘူး။ သံယံဇာတေတြ ကုန္သ ေလာက္ျဖစ္ေနတာေတာင္ ကခ်င္ျပည္နယ္ဟာ တုန္းရင္းကတုန္းရင္းပဲ။ ကခ်င္လူမ်ိဳးတိုး တက္ေရး အတြက္ စီးပြားေရး ဟုတ္တိပတ္တိ မရိွဘူး။ ကခ်င္လူငယ္ေတြ အလုပ္ရဖို႔ အလုပ္ ရံုေတြ မရိွပါဘူး။ ဒါလည္း ျပည္နယ္အစိုးရမလုပ္ရင္ အစိုးရကိုဘဲ ေမ်ာ္ေနရတဲ့ ျပသာနာပါ။

အခုဆိုရင္ ဖုန္းေဘထည့္ရင္ေတာင္ အခြန္ထမ္း (အခြန္ေဆာင္) ရပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံတိုးတက္ဖို႔လား။ ရန္ကုန္၊ မႏၱေလး၊ ေနျပည္ေတာ္ တိုးတက္ဖို႔ဘဲလား။ ဒါကေတာ့ ေစာင့္ ၾကည့္ရမယ့္ အေျခအေနဘဲ ရိွပါေသးတယ္။

4.လူ႔အရင္းအျမစ္ျပသာနာ

လူ႔အရင္းအျမစ္ မရိွတာက အဆိုးဆံုးျပသာနာပါ။ ဒီလို ျဖစ္ေအာင္ ပညာေရးစနစ္ကိုစိတ္ ႀကိဳက္ ဖန္တီးခဲ့ၾကတယ္။ KIO/KIA ကို လက္ညိဳးထိုးၿပီး ကခ်င္ေဒသကို ေခါင္းပံုျဖတ္ခဲ့ၾက တယ္။ အခုခ်ိန္က်ေနာ္တို႔ ကခ်င္လူမ်ိဳးေတြရဲ႕ လူ႔အရင္းအျမစ္ကို ဘယ္လိုတည္ေဆာက္မလဲ ဆိုတာ အေရးႀကီးပါတယ္။ ဒါက ပင္လံုပ်က္စီးေစျခင္းနဲ႔ မဆိုင္ပါဘူး။ ဗမာနဲ႔အတူအတူေန ေန၊ မေနေန လုပ္ရမွာက ကခ်င္လူမ်ိဳးရဲ႕ လူ႔အရင္းအျမစ္ကို တည္ေထာင္ရမွာပါ။ ဒါက ပင္လံုထက္ အေရးႀကီးပါတယ္။ ဒါကို ကခ်င္တမ်ိဳးသားလံုးသိတဲ့ေန႔ဟာ ကခ်င္ေဒသၿငိမ္းခ်မ္း ေရးအစစ္အမွန္ရတဲ့ ေန႔ပါပဲ။

ဒါဟာ ပင္လံုစာခ်ဳပ္ထက္အေရးႀကီးပါတယ္။

5.အရပ္ဘက္အဖြဲ႔အစည္းကအင္အားနည္းျပသာနာ

အရင္က ပိုဒ့္မွာလည္း ေျပာဖူးပါတယ္။ အရပ္ဘက္အဖြဲ႔အစည္းေတြ အင္အားနည္းသြား ၾကတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ အရပ္ဘက္အဖြဲ႔အစည္းကို အလုဴေငြနဲ႔တည္ေဆာက္ ၾကပါတယ္။ အဖြဲ႔ဝင္ေတြလည္း လုပ္အားေပးပါပဲ။ ဒါက အင္အားနည္းေစတဲ့ အေၾကာင္း ရင္းပါပဲ။ ၿပီးေတာ့ ဦးတည္ခ်က္ဟာ ဝမ္းေဝး (One Way) ပါပဲ။ တျခားတိုးတက္ေရးေတြ မလုပ္ေတာ့ပါဘူး။ Pat Ja San ဘိန္းတိုက္ျဖတ္ေရးအရပ္ဘက္အဖြဲ႕အစည္း ဘိန္းပဲ တိုက္ျဖတ္ပါတယ္။ ဘိန္းမရိွရင္ အလုပ္မရိွ မိန္သြားပါတယ္။ ထိုတို႔ အဖြဲ႔အစည္းေတြ အရမ္း မ်ားပါတယ္။

6.ဗမာေၾကာက္တဲ့ျပသာနာ

တခ်ိဳ႕က စစ္အစိုးရကို သာမက ဗမာလူမ်ိဳးကိုပါ ေၾကာက္ၾကပါတယ္။ ကခ်င္လူမ်ိဳးဆိုတာ သမိုင္းရိွတယ္။ Land Mark လည္း ရိွပါတယ္။ ဗမာလူမ်ိဳးေတြကို ဘာအေၾကာင္းနဲ႔မွ ေၾကာက္ စရာမရိွပါဘူး။ ေၾကာက္ရမယ္ဆိုရင္ သူတို႔က ငါတို႔ကို ေၾကာက္ရမွာပါ။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုရင္ သမိုင္းေႂကြးက ဆပ္မကုန္ပါဘူး။ ေၾကာက္ရင္ ဗမာကဘဲ ကခ်င္လူမ်ိဳးကို ေၾကာက္ရမွာပါ။ လက္နက္ဆိုတာ သမိုင္းေလာက္ေၾကာက္စရာမရိွပါဘူး။ ဗမာလူမ်ိဳးက ကခ်င္ေတြကို ေတာင္ပန္းရပါမယ္။ သမိုင္းအဆက္ဆက္ ကခ်င္ေတြကို လိမ္ညာခဲ့တဲ့ အျပစ္ေပါ့။ ထိုအျပစ္ေႂကြးကို ေတာင္းပန္သင့္ပါတယ္။

လက္နက္ဘယ္ေလာက္ရိွရိွ၊ လူဘယ္ေလာက္မ်ားမ်ား သမိုင္းအရ ဗမာကို ေၾကာက္စရာ မရိွ ပါဘူး။ ဒါကို ကခ်င္လူမ်ိဳတိုင္း သတိခ်ပ္ေစခ်င္ပါတယ္။

7.ကခ်င္မ်ိဳးႏြယ္စုမ်ားမစည္းလံုးျခင္းျပသာနာ

စည္းလံုးျခင္းဟာ ဒီေလာက္အေရးမႀကီးဘူးလို႔ ကခ်င္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ထင္ၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒါကတကယ္ အေရးႀကီးပါတယ္။ ဒီ့ထက္ပိုစည္းလံုးသင့္ပါတယ္။ဒီ အေျခခံ အခ်က္ေတြကို မလုပ္ဘူးဆိုရင္ ကခ်င္ေဒသဟာ စစ္အာဏာ႐ွင္လက္ေအာက္ အခြံတတ္ တတ္ မွ်သာ။ အခုေသြးကြဲဖို႔လည္း မျဖစ္ႏိုင္၊ အခြံတတ္တတ္သာ ရိွေနတဲ့ ကခ်င္ေဒသမွာ ကခ်င္လူမ်ိဳးအခ်င္းခ်င္းေသြးကြဲဖို႔က အခ်ိန္မရိွေသးပါဘူး။


 အခုခ်ိန္က ဘာလုပ္ရန္ အသင့္ဆံုးလဲဆိုတာက ကခ်င္လူမ်ိဳးမ်ားရဲ႕ ကံၾကမၼာျဖစ္ပါတယ္။

Myusha Gintawng

မလုပ္ႏိုင္ရင္ ပင္လံုညီလာခံလို႔ နာမည္ မေပးပါနဲ့

ပဋိဥာဥ္တစ္ရပ္ကို ခ်ဳိးေဖာက္ျပီး အသစ္ဆြဲဖို႔ဆိုတဲ႔ ကိစၥဟာ အေဟာင္းကို ဖ်က္မွ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ အသစ္လုပ္ခ်င္ရင္ အေဟာင္းဖ်က္ဆိုတဲ႔ သေဘာ ပါ။ ျပည္ေထာင္စု ( သို႔မဟုတ္ ) တိုင္းျပည္ တည္ေထာင္တဲ႔ ပဋိဥာဥ္ေတြ (သို႔မဟုတ္ ) အုပ္ခ်ဳပ္သူ ပေဒသရာဇ္ေတြနဲ႔ျဖစ္ေစ ၊ အစိုးရနဲ႔ျဖစ္ေစ ျပည္ သူေတြနဲ႔ အာဏာခြဲေ၀မႈ သေဘာတူညီထားတဲ႔ ပဋိဥာဥ္ေတြကိုတိုးတက္တဲ႔ အေတြးအေခၚရိွတဲ႔ ႏိုင္ငံေတြက ဘယ္ေတာ့မွ ေဖာက္ဖ်က္ဖို႔ မၾကိဳးစားၾက ပါဘူး။ အရပ္သားအစိုးရမွန္သမ်ွကလည္း အဲဒီ ပဋိဥာဥ္ေတြအတိုင္း ႏိုင္ငံကို ဆက္လက္တည္ေဆာက္ၾကသလို တစ္ခါအာဏာရွင္စိတ္မရိွတဲ႔ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြ ကလည္း တတ္ႏိုင္သမ်ွ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံု အေျခခံ ဥပေဒကိုု လိုက္နာက်င့္သံုးျပီး အဲဒီ ပဋိဥာဥ္ပါျပဌာန္းခ်က္ေတြနဲ႔အတူ ဒီမိုကေရစီ စနစ္ေအာက္မွာ လိုက္ပါလာၾကတာ အေလ့အထပါပဲ။

အဂၤလန္ႏိုင္ငံမွာ ခရစ္ႏွစ္ ၁၂၀၀ ေက်ာ္ ကာလေတြကတည္းက စခဲ့တဲ႔ ပေဒသရာဇ္ အုပ္ခ်ဳပ္သူု ဘုရင္ေတြရဲ႕ အၾကြင္းမဲ႔ အာဏာကို မွဴးမတ္ေတြ ကတဆင့္ ျပန္လည္ထိန္းညိွဖို႔ စခဲ့တဲ႔ မဂၢနက္တာစာခ်ဳပ္ၾကီးက ဘုရင္ေတြ ထံက အာဏာကို ခြဲေ၀ယူတဲ႔ အေလ့အက်င့္ရဲ႕ အစအျဖစ္ ယခုအထိ တိုင္အသိမွတ္ျပဳထားဆဲျဖစ္ျပီး အဲဒီ စာခ်ဳပ္ေခတ္ကေနတဆင့္ စည္းမ်ဥ္းခံဘုရင္စနစ္ ၊ ပါလီမန္ဒီမိုကေရစီေခတ္ေတြကို အဆင့္ဆင့္ကူးေျပာငး္ႏိုင္ခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။

အေမရိကန္ႏိုင္ငံမွာေတာ့ လြတ္လပ္ေရးေၾကျငာစာတမ္းက အခုထိ သက္၀င္ေနဆဲျဖစ္သလို အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုရဲ႕ အစလို႔ေျပာႏိုင္တဲ႔ ၁၃ ျပည္နယ္ေပါင္းစည္းမႈမွာလည္း ၁။ အခ်ဳပ္အျခာ အာဏာကိုျပည္သူမ်ား ပိုင္ဆိုင္ေရး ၂။ ျပည္သူျပည္သားတိုင္း လံုး၀ တန္းတူညီမ်ွေရး ၊(၃) ။ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအဖြဲ႔က အာဏာကို မတရားေသာနည္းလမ္းျဖင့္ သိမ္းပိုက္မႈကို အလႊဲသံုးစားျပဳမႈမွ ကာကြယ္ေရး ၊(၄)။ ျပည္နယ္ေတြရ႕ဲ အခြင့္ေရးကို ဗဟိုျပည္ေထာင္စုမွ ၀င္ေရာက္စြပ္ဖက္မႈမွ ကာကြယ္ေရးဆိုတဲ႔မူၾကီး ေလး ခ်က္ကို အေျခခံခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ ယေန႔ထက္တိုင္လည္း အေျခခံ ဥပေဒမွာ လိုတိုးပိုေလ်ွာ့ အနည္းငယ္သာလုပ္လို႔ အဲဒီမူေတြအတိုင္း ဆက္သြားေန ဆဲျဖစ္ပါတယ္။

အေမရိကန္ သမၼတ အဆက္ဆက္မွာ စစ္သားေတြ တပ္မေတာ္သား စစ္မႈထမ္းကေနတဆင့္ သမၼတ ျဖစ္လာခဲ့သူေတြကို ေတြ႔ရမွာျဖစ္ေပမဲ႔ သူတို႔ကလည္း လြတ္လပ္ေရးေၾကျငာစာတမ္းပါျပဌာန္း ခ်က္ ေတြ ၊ မူေတြ ၊ အေျခခံ ဥပေဒေတြကို အတတ္ႏိုင္ဆံုးလိုက္နာက်င့္သံုးၾကတာေၾကာင့္ တိုင္းျပည္က ဒီကေန႔အထိ ဖက္ဒရယ္စနစ္နဲ႔ ဒီမိုကေရစီ လမ္းေၾကာင္းေပၚမွာ ခိုင္ခိုင္မာမာရပ္ေနဆဲျဖစ္ပါတယ္။ အိႏိၵယဆိုရင္လည္း လြတ္လပ္ေရးေၾကျငာ စာတမ္းရိွသလို ၊ ကုလသမဂၢမွာဆိုရင္လည္း ကုလသ မဂၢစတင္တည္ေထာင္ တဲ႔ ပဋိဥာဥ္ဆိုတာ ရိွေနဆဲျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီ ပဋိဥာဥ္ကလည္း တစ္ခုရိွျပီး သား ျဖစ္ တဲ႔အတြက္ ေနာက္တစ္ခုဆြဲမယ္ဆိုရင္ အရင္တစ္ခုက ဖ်က္ရမဲ႔ သေဘာျဖစ္ပါတယ္။

ရိွျပီးသားပဋိဥာဥ္ေတြ ဒီမိုကေရစီစံႏႈန္းရိွတဲ႔ အေျခခံ ဥပေဒ သူေတြကို ေဖာက္ ဖ်က္သူေတြလည္း ကမၻာမွာရိွပါတယ္။ အာဏာရွင္ေတြပါ။ အာဏာရွင္ဆန္ တဲ႔အတြက္ ရိွျပီးသား တိုင္းျပည္တည္ေထာင္ေရးအေျခခံမူေတြ ၊ တန္းတူေရး မူေတြကို အေၾကာင္းအမ်ဳးိမ်ဳိးျပ ဖ်က္ၾကေတာ့တာပါပဲ။ အာဏာသိမ္းျပီး ဖြဲ႔စည္း ပံုေတြကိုလည္း လိုရာေရးဆြဲတဲ႔အတြက္ သူတို႔ရဲ႕ လုပ္ေဆာင္မႈေတြက လူထုေထာက္ခံမႈ မရိွတာ ၊ႏိုင္ငံတကာေထာက္ခံမႈ မရိွတာေတြနဲ႔ ရင္ဆိုင္ရျပီး သူတို႔ရဲ႕ စိတ္တိုင္းက်ျပင္ဆင္ေရးဖ်က္တာေတြကလည္း တရားမ၀င္ ျဖစ္ေန တတ္ပါတယ္။

ျမန္္္မာႏိုင္ငံမွာေတာ့ ပင္လံုစာခ်ဳပ္ဟာ ျပည္ေထာင္စု တည္ေထာင္ဖို႔ ပဋိဥာဥ္ ျဖစ္ပါတယ္။ လြတ္လပ္ေရးေၾကျငာစာတမ္းလည္းရိွျပီးျဖစ္ပါတယ္။ သို႔ေသာ္ အဲဒီ ပဋိဥာဥ္နဲ႔ ေၾကျငာစာတမ္းဟာ အာဏာရွင္အစိုးရအဆက္ဆက္ မၾကာခဏ ခ်ဳိးေဖာက္ခံရပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔ တရား၀င္မႈအရဆိုရင္ေတာ့ လြတ္လပ္ေရးေန႔ ၊ ပင္လံုစာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ဆိုတဲ႔ ျပည္ေထာင္စုေန႔ ၊ ပင္လံုစာခ်ဳပ္ကို ဦးေဆာင္သူေတြ ကြယ္လြန္တဲ႔ အာဇာနည္ေန႔ေတြ ရိွေနဆဲျဖစ္တာကို ၾကည့္ရင္ အသက္၀င္ေနဆဲဆိုတာ လံုး၀ မျငင္းႏိုင္တဲ႔ အရာတစ္ခုပဲျဖစ္ပါ တယ္။

လူထုက ေထာက္ခံတဲ႔ ပင္လံုစာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ဆိုတဲ႔ အာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္ေတြရဲ႕ အာဇာနည္ေန႔ကို ႏိုင္ငံတ၀ွမ္းမွာ က်င္းပၾကတာ ၊ လူထုက ပန္းေခြခ် တာၾကည့္ ရင္ပဲ ပင္လံုရဲ႕ တန္ဖိုး အာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္ေတြရဲ႕ တန္ဖိုး အေပၚ ျပည္ သူေတြရဲ႕ အသိမွတ္ျပဳလက္ခံမႈကိုေတြ႔ႏိုင္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ပင္လံုဆို တာ ျမန္မာ့သမိုင္းမွာျဖစ္ေတာင့္ျဖစ္ခဲလို႔ဆိုႏိုင္တဲ႔ အုပ္ခ်ဳပ္မႈ မတူညီ ၊ မ်ဳးိႏြယ္စု မတူညီတဲ႔ တိုင္းရင္းသားမ်ဳိးႏြယ္စုေတြနဲ႔ ဗမာေခါင္းေဆာင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ ဆန္း တို႔အၾကား အဂၤလိပ္ေအာက္ကေန လြတ္လပ္ေရးအတူတကြယူဖို႔ ၊ တန္းတူရည္တူနဲ႔ ဒီမိုကေရစီကို မ်ွေ၀ခံစားဖို႔ ၊ ျပည္ေထာင္စုထူေထာင္ဖို႔ ဆိုတဲ႔ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ စိတ္တူကိုယ္တူ ၄ ျပည္ေထာင္ ပူးေပါင္းခဲ့ၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
 ပင္လံုစာခ်ဳပ္အေၾကာင္းေျပာမယ္ဆိုရင္ ၊ ပင္လံုကတိက၀တ္ ၊ ပင္လံုစိတ္ဓါတ္ သံုးခုတြဲမွ ျပည့္စံုမွာျဖစ္ပါတယ္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းနဲ႔ တိုင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြ လက္ မွတ္ေရးထိုးခဲ့တဲ႔ ပင္လံုစာခ်ဳပ္ကို ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ပဲ (၁) လြတ္လပ္၍အခ်ဳပ္ျခာအာဏာ ပိုင္ေသာႏိုင္ငံ (၂) လြတ္လပ္ေသာ သေဘာဆႏၵနဲ႔ အညီပူးေပါင္းပါ၀င္ၾကျခင္း ၊(၃) တန္းတူေရး (၄) ကိုယ္ပိုင္ျပဌာန္းခြင့္ (၅) ဖက္ဒရာယ္ျပည္ေထာင္စုစစ္စစ္မူ ( ၆) လူနည္းစုေတြအတြက္ အခြင့္ေရးကာကြယ္ျခင္း (၇) ဒီမိုကေရစီ အေျခခံ အခြင့္ေရးမ်ား (၈) ပါတီစုံ ဒီမိုကေရစီ စနစ္ (၉) ဘာသာေရးကို အေျခမခံ တဲ႔ ႏိုင္ငံ (၁၀) ခြဲထြက္ခြင့္ဆိုတာကိုအေျခခံခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ သွ်မ္း (ရွမ္း) ၊ ကခ်င္ ၊ ခ်င္း စတဲ႔ တိုင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတို႔ ခ်ဳပ္ဆိုခဲ့တဲ႔ ပင္လံုစာခ်ဳပ္ အပိုဒ္ (၇) မွာဆိုရင္ ‘ နယ္စပ္ေဒသမ်ား၏ နယ္သူနယ္သားတို႔သည့္ ဒီမိုကေရစီ ႏိုင္ငံမ်ားတြင္ အေျခခံမ်ားအျဖစ္ အသိမွတ္ျပဳထားျပီးေသာ အခြင့္ေရးမ်ား ခံစားပိုင္ခြင့္ရရိွေစမည္ ။ ‘ ဆိုတာ ပါရိွတယ္။

ယခင္ကတည္းက သွ်မ္းျပည္က ရရိွထားတဲ႔ ဘ႑ာေရးဆိုင္ရာ ရပိုင္ခြင့္ ကိုယ္ပုိင္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးေတြကို ထိခိုက္ျခင္းမရိွဖို႔ဆိုတာ ပါ၀င္သလို ၊ အပိုဒ္ (၉) မွာကေတာ့ ဗဟိုအစိုးရကေနရတဲ႔ အခြန္ေတြထဲက ကခ်င္ေတာင္တန္းနယ္နဲ႔ ခ်င္းေတာင္တန္းနယ္ေတြထဲက ရသင့္ရထိုက္တဲ႔ ဘ႑ာေရး အကူညီေတြ ထိခုိက္မႈ မရိွေစရ ။ ျမန္မာျပည္ နဲ႔ ျပည္ေထာင္စု သွ်မ္းျပည္ (နယ္ေျမစု) ရဲ႕ ဘ႑ာေရးအစီစဥ္မ်ားကဲ႔သို႔ ကခ်င္ေတာင္တန္းနဲ႔ ခ်င္းေတာင္တန္းေဒသေတြ အတြက္ အလားတူ ဘ႑ာေရးအစီစဥ္ေတြကို ထားရိွက်င့္သံုးရန္ ျဖစ္တယ္ ဆိုျပီး ပါရိွပါတယ္။ သေဘာက ေတာ့ အဂၤလိပ္အုပ္ခ်ဳပ္မႈေအာက္ မွာက တည္း က သ်ွမ္းျပည္ပေဒသရာဇ္ စီရင္စုက ရေနခဲ့တဲ႔ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးေတြ ၊ သယံဇာတခြဲေ၀ခြင့္နဲ႔ အခြန္ခြဲေ၀ခြင့္ေတြကို ကခ်င္နဲ႔ ခ်င္း နယ္ေတြကလည္း ရရိွေစဖို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ ခြဲထြက္ခြင့္ကေတာ့ ၁၀ ႏွစ္ေပါင္းၾကည့္ တန္းတူရည္ တူမရိွဘူးဆိုရင္ခြဲထြက္ႏိုင္တယ္ဆိုတဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ႕ ပင္လံုကတိက ၀တ္ေၾကာင့္ ၁၉၄၇ ခုနစ္ အေျခခံ ဥပေဒမွာပါလာခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။

ဒီရက္ပိုင္းအတြင္း ၂၁ ရာစုပင္လံုနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ သံသယ၀င္ေနသူေတြ ရိွေန တာကို စာေရးသူသတိထားမိပါတယ္။ အမ်ားစုက သံသယ၀င္ေနၾက တာက တိုင္းရင္းသားေတြဘက္ကပါ။ ပင္လံုဆိုတာဘာကိုလဲဆိုတာ အျမဲေမး ခြန္းထုတ္တာ သတိထားမိပါတယ္။ ဆိုရရင္ေတာ့ အေဟာင္း (၂၀) ရာစုက စာခ်ဳပ္က အစိုးရအဆက္ဆက္အေနနဲ႔တစ္ခါမွ အသိ မွတ္ျပဳ ေဖာ္ေဆာင္ေပး ခဲ့မႈ မရိွခဲ့ဘူး ။ ဒါေၾကာင့္ ဘယ္အစိုးရပဲျဖစ္ျဖစ္ ဗမာ အစိုးရအျဖစ္ တိုင္းရင္း သားေတြက ျမင္ေနၾကတာျဖစ္ပါတယ္။

အခုလုပ္မဲ႔ ၂၁ ပင္လံုဟာ နဂို ၁၉၄၇ ပင္လံုရဲ႕ အဆက္လား အေဟာင္းရဲ႕ ရလာဒ္ကို ပယ္ဖ်က္တာလား စသျဖင့္ ေမးျမန္းၾကတာလည္း သတိထားမိပါတယ္။

ဒါေပမဲ႔ႏိုင္ငံေတာ္အတိုင္ပင္ခံ ပုဂၢိဳလ္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ေျပာတာက ပင္လံုစိတ္ဓါတ္ ၊ ပင္လံု သတၱိဆိုတာမ်ဳိးေတြေလာက္ပဲၾကားရပါတယ္။ ဒီမိုကေရစီ ဖက္ဒရာယ္ ျပည္ေထာင္စုေျပာေနေပမဲ႔ ဘယ္လိုသြားမလဲ ကိုယ္စားလွယ္ေတြကို ေရေရရာရာခ်မျပႏိုင္ပါဘူး။ ဖြဲ႔စည္းပံုျပင္ဖို႔ ဆိုတဲ႔ ကိစၥကို ျငိမ္းခ်မ္းေရးရျပီးမွာျပင္မယ္ဆိုျပီး ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ ဥကၠဌ ဦး၀င္းျမင့္က ေျပာေနျပန္ပါတယ္။ ေနာက္အခုညီလာခံမွာ ေဆြးေႏြးမွာက ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ လံုျခံဳေရးကိစၥသာျဖစ္ပါတယ္။ အေရးၾကီးတဲ႔ သယံဇာတခြဲေ၀ခြင့္ မပါပါဘူး။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္နဲ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ဒီေနရာမွာေတာ့ ကြာျခားပါတယ္။ ဗိုလ္ ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကေတာ့ ရွင္းပါတယ္။ အဲဒီ ပင္လံုစာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္တဲ႔ အခ်ိန္မွာ သူ႔မွာ ႏိုင္ငံေရးအာဏာ ၊ အုပ္ခ်ဳပ္မႈ အာဏာ အျပည့္မရိွေပမဲ႔ တႏွစ္အတြင္း လြတ္လပ္ေရးယူမယ္။ ေတာင္တန္းေျမျပန့္ မခြဲျခားပဲ လြတ္လပ္ေရးယူမယ္။ အားလံုးတန္းတူအခြင့္ေရးရေစမယ္ဆိုတာနဲ႔ အုပ္ခ်ဳပ္မႈအာဏာ ၊ သယံဇာတ အခြန္ဘ႑ာ ခြဲေ၀မႈကအစဆိုျပီး သြားခဲ့တာပဲျဖစ္ပါတယ္။ အေျခခံ ဥပေဒအရ အာမခံခ်က္ရိွေအာင္လည္း သူမကြယ္လြန္ခင္ တိုင္းျပဳျပည္ျပဳ လႊတ္ေတာ္ အစည္းေ၀းေတြမွာ တင္သြင္းတဲ႔ လမ္းညႊန္ျပဌာန္းခ်က္ အဆို (၇) ရပ္မွာ ပါရိွခဲ့ပါတယ္။ သူမကြယ္လြန္ခင္ တလအလို ၁၉၄၇ ခုနစ္ ဇြန္လ ၁၆ ရက္ေန႔မွာ တင္သြင္းခဲ့တာပါ။

ဒါေပမဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ကြယ္လြန္သြားေတာ့ ဆက္ခံသူေတြက ကတိေတြ စဖ်က္ေတာ့ တာပါပဲ။ သမၼတအျဖစ္ တိုင္းရင္းသား တစ္ဦးကိုခန္႔ထားခဲ့ေပမဲ႔ အာဏာ မရိွ သလို ၊ ျပည္နယ္အုပ္ခ်ဳပ္မႈအတြက္ ေရြးေကာက္ပြဲက ေရြးခ်ယ္တာ မဟုတ္ပဲ ဗဟိုအစိုးရက ခန္႔ထားတဲ႔ စနစ္ကို က်င့္သံုးခဲ့ပါတယ္။

အခုလတ္တေလာ ေ၀ဖန္ေန ၾကတဲ႔အထဲမွာ ျပီးခဲ့တဲ႔ ၂၀၁၅ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ သူ႔နယ္ေျမနဲ႔ သူ အႏိုင္ရခဲ့တဲ့ တိုင္းရင္းသားပါတီအခ်ဳိ႕ကို အန္အယ္လ္ ဒီဘက္က နယ္ေျမအုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ျဖစ္တဲ႔ ျပည္နယ္၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ရာထူးေတြ မေပးခဲ့တာဟာ လူမ်ဳိးစုတိုင္းရင္းသားေတြအေနနဲ႔ အန္အယ္လ္ဒီ အေပၚ ယံုၾကည္မႈေလ်ာ့က်ေစခဲ့တဲ႔ အခ်က္ျဖစ္ေနသလို ဦးႏု၊ ဦးေန၀င္း အစိုးရေတြနဲ႔ အန္အယ္လ္ဒီရဲ႕ စဥ္းစားပံု မကြာဘူးဆိုတဲ႔ ေ၀ဖန္ခ်က္ကလည္း ရိွေနပါတယ္။

ပင္လံုလို႔ ေျပာလိုက္ရင္ ခြဲထြက္ခြင့္လို႔ ေျပးျမင္ၾကေပမဲ႔ တကယ္ေတာ့ ခြဲထြက္ျခင္းမခြဲထြက္ျခင္းက တိုင္းရင္းသားေတြ သက္ေသာင့္သက္သာနဲ႔ စိတ္ပိုင္း ၊ရုပ္ပိုင္း လုံျခံဳမႈ ရိွျခင္း မရိွျခင္းဆိုတဲ႔ အခ်က္ေတြအေပၚမွာသာ မူတည္တယ္လို႔ဆိုႏိုင္ပါတယ္။ ကမၻာေပၚမွာ အေျခခံ ဥပေဒအရ ခြဲထြက္ ခြင့္ေပးဖူးတာ ျမန္မာနဲ႔ ဆိုဗီယက္ႏွစ္ႏိုင္ငံထဲရိွဖူးတယ္ ဆိုေပမဲ႔ ဆုိဗီယက္က နယ္ေျမေတြကို သိမ္းပိုက္ရင္းစုစည္းခဲ့တာျဖစ္ျပီး ျမန္မာရဲ႕ ျပည္ေထာင္စုအျဖစ္ ဦးတည္တဲ႔အေနထားကေတာ့ လြတ္လပ္စြာမိမိဆႏၵ အရ ေလးျပည္ေထာင္ ပူးေပါင္းခဲ့ျခင္းပဲျဖစ္ပါတယ္။ အတူယွာဥ္တြဲေနထိုင္ေရး ဖက္ဒရာယ္လစ္ဇင္ Coming Together ကေနလာခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ အခုလုပ္ဖို႔ စီစဥ္ေနတဲ႔ ညီလာခံက သမၼတ ဦးသိန္းစိန္ လက္ ထက္ က လုပ္ခဲ့တဲ႔ ညီလာခံရဲ႕အဆက္ျဖစ္ပါတယ္။ သာမန္ေျဖေလ်ွာ့့့ မႈေလာက္ ပဲ အရင္သြားမယ္ဆိုရင္ တျခားနာမည္နဲ႔ သံုးျပီးေပါ့ေပါ့ပါး ပါးေဆြးေနြး တာေကာင္းပါတယ္။ ပင္လံု နာမည္ပါေနေတာ့ ၾကီးက်ယ္လြန္း အားႀကီးပါ တယ္။ ေနာက္မွသာ ျပည္ေထာင္စု ပံုစံအတြက္ ဆက္ေဆြးေႏြး သြားတဲ႔ ပံုစံမ်ဳိးပါ။

ပင္လံုနာမည္သံုးမယ္ဆိုရင္လည္း ပင္လံုနဲ႔ ကိုက္ညီတဲ႔ အဆင့္တန္း ရိွရမွာျဖစ္ ပါတယ္။ ပင္လံုလို႔နာမည္သံုးတဲ႔အတြက္ တင္ျပေတာင္းဆိုသူေတြကလည္း ရဲရဲတင္းတင္းနဲ႔ ေတာင္းဆိုလာႏိုင္ပါတယ္။ ျပီးခဲ့တဲ႔ ျပည္ေထာင္စု ျငိမ္းခ်မ္းေရးညီလာခံမွာ တပ္မေတာ္က ေျပာတဲ႔ ဖက္ဒရာယ္အဆင့္တန္းပံုစံနဲ႔ တိုင္းရင္း သား လက္နက္ကိုင္ေတြဘက္က တင္ျပတဲ႔ ပံုစံအဆင့္တန္း က ေတာ္ေတာ္ ကြာဟတာပါ။ အေရးတႀကီးလိုေနတာက အန္အယ္လ္ဒီအေနနဲ႔ ဖက္ဒရာယ္နဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ႏွစ္ဘက္လက္ခံႏိုင္တဲ႔ ၾကားၾကတဲ႔ စာတမ္းေတြ ရိွေနဖို႔လိုေနတာ ပကတိအေျခေနပါ။

ခ်ဳပ္ေျပာရမယ္ဆိုရင္ ပင္လံုစာခ်ဳပ္ဟာ ႏိုင္ငံရဲ႕ ႏွစ္ေပါင္းေထာင္နဲ႔ခ်ီ သမိုင္းအတြင္း ပထမဆံုး ရရိွထားတဲ႔ ျပည္ေထာင္စုထူေထာင္မႈအတြက္ တိုင္းျပည္အတြင္းက ေခါင္းေဆာင္ေတြအားလံုး စိတ္တူကိုယ္တူနဲ႔ ခ်ဳပ္ဆိုထားတဲ႔ ျပည္ေထာင္စု ပဋိဥာဥ္ျဖစ္ပါတယ္။ အင္မတန္ႀကီးက်ယ္ပါတယ္။ လက္ရိွ အာဏာရ အန္အယ္လ္ဒီ အစိုးရအေနနဲ႔ ပါတီ သက္တမ္းတေလ်ွာက္ ၊ မဲဆြယ္ခဲ့မႈတေလ်ွာက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရုပ္ပံုနဲ႔ မဲဆြယ္ခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရုပ္ျပျပီး ျပည္ေထာင္စုပဋိဥာဥ္ကို လိုက္နာမႈမရိွ ၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရ႕ဲ လမ္းစဥ္ကို ရိုက္ခ်ဳိးျပီး အသစ္ ထပ္မံ အေကာင္ထည္ေဖာ္ဖို႔ စဥ္းစားတာ ေကာင္းမေကာင္းဆိုတာကလည္း စဥ္းစားစရာကိစၥပါပဲ။

ပင္လံု ျပည္ေထာင္စု ပဋိဥာဥ္နဲ႔ လြတ္လပ္ေရးေၾကျငာစာ တမ္းပါ ျပဌာန္း ခ်က္ေတြဆိုတာ အရပ္သားအစိုးရအေနနဲ႔ လြယ္လြယ္ကူကူေဖာက္ ဖ်က္ လို႔ေကာင္းတဲ႔ အရာမဟုတ္သလို တစ္ေန႔မွာ အဲဒီျပည္ေထာင္စု ပန္းတိုင္ ဆိုတာ မျဖစ္မေနသြားရမဲ႔ အရာပါ။ တဘက္မွာလည္း ပင္လံုစာခ်ဳပ္ဟာ တိုင္းရင္းသားျပည္သူအားလံုး တန္းတူရည္တူ နဲ႔ ျပည္ေထာင္စုကို ပိုင္ဆိုင္ေၾကာင္း သက္ေသျပတဲ႔ ပဋိဥာဥ္လည္းျဖစ္ေနတဲ႔အတြက္ျဖစ္ပါတယ္။

 ( ေဆာင္းပါးရွင္ - စိုင္းထြန္းေအာင္လြင္)

ကခ်င္ႏိုင္ငံေတာ္ကို ဘယ္လိုတည္ေဆာက္မလဲ (စ-ဆံုး)

 (1) ဘုရားေက်ာင္းကေန စလုပ္ရမယ္။

        ဒီေန႔ ကခ်င္ေတြ ဟာ ခရစ္ယာန္မ်ားပါတယ္။ စစ္ဘဲတိုက္မယ္ဆိုရင္ ႏွစ္ဖက္လံုး အထိ နာၾကမွာ အမွန္ပဲ။ ဒီေန႔ အသင္းေတာ္ေတြဟာ ဘုရားေၾကာင္း ၿပိဳင္ေဆာက္ေနၾကတယ္။ ကခ်င္လူမ်ိဳးကို  ကိုယ္စားျပဳတဲ့ အဖြဲ႔အစည္းဆိုတာ ေတာ္ေတာ္႐ွားတယ္။ ကခ်င္လူငယ္ေတြကို ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္တာ အင္မတန္နည္းတယ္။ ဘုရားေက်ာင္းေဆာက္ဖို႔ အလွ်ဴေငြေတြ မတရားေကာက္တယ္။
      တကယ္လို႔ ဘုရားေက်ာင္းေဆာက္မယ့္ အလွ်ဴေငြေတြကိုလူသားအရင္းအျမစ္တည္ေထာင္ရာမွာ အေထာက္အကူျပဳမွာပါပဲ။ အခုေလာေလာဆယ္ ကခ်င္ လူမ်ိဳးေတြမွာ လူသားအရင္းအျမစ္မရိွေသးပါဘူး။
     ဘယ္အသင္းေတာ္ရဲ႕ ဘုရားေက်ာင္းက ဘယ္ေလာက္တန္တယ္ဘဲ လိုက္ၿပိဳင္ေနၾကတယ္။ ဘယ္ အသင္းေတာ္က လူေတာ္ ဘယ္ေလာက္ ေမြးထုတ္ေပးလိုက္ၿပီ ဆိုတာ မၿပိဳင္ၾကဘူး။
      ကခ်င္လူမ်ိဳးေတြ တိုးတက္ဖို႔ဆိုရင္ ကခ်င္ အားလံုးဟာ ပညာတတ္ျဖစ္ရပါမယ္။ KIA/KIO က အခု စစ္တိုက္ေနတယ္။ ကခ်င္တစ္မ်ိဳးသားလံုးရဲ႕ အေျခခံ၊ လူသားအရင္းအျမစ္ေတြကို ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ ဖို႔က ခရစ္ယာန္အသင္းေတာ္မ်ားရဲ႕ တာဝန္သာျဖစ္ပါေၾကာင္း ေရးသားအပ္ပါတယ္။

အပိုင္း (2)
KIO/KIA ရဲ႕ မူကို ေျပာင္းလဲရပါမယ္။

အရင္တုန္းကဆို ကခ်င္လူငယ္ေတြ စီးပြား႐ွာရတာမလြယ္ပါဘူး။ စုေဆာင္းေရးေခၚ ပါတယ္။ ဥပမာ ေရႊ ေမာ္၊ ေက်ာက္စိမ္းလုပ္ကြက္၊ ပယင္းေမာ္၊ ကြၽန္းသစ္လုပ္ကြက္ စသည္ ဘယ္ေနရာမွာ မဆို ကခ်င္လူငယ္ေတြကို သိပ္ၿပီး မေတြ႔ရပါဘူး။

က်ေနာ္ ဖားကန္႔ေရာက္သြားေတာ့ ကုမၸဏီ ေတြက အသိေတြကို ကခ်င္လူငယ္ေတြ အလုပ္လာလုပ္ၾကလား ေမးၾကည့္ေတာ့ မရိွသေလာက္ပါပဲတဲ့။ နယ္ခံေတြျဖစ္ၿပီး ဝင္မလုပ္ၾကတာကို သူကိုယ္တိုင္ အံႀသပါတယ္တဲ့။

ကခ်င္လူငယ္ေတြကို  စီးပြားေရးလုပ္ဖို႔ ဘာကတားျမစ္ေနတာလဲ။ KIO/KIA ကလည္း တစိတ္တေဒသ ပါဝင္ေနပါတယ္။.ဒါကလည္း သတိခ်ပ္ဖို႔ပါ။ ကခ်င္ေဒသက စီးပြားေရးေတြမွာ ကခ်င္လူငယ္ေတြ ကိုယ္စား တျခားလူမ်ိဳးေတြက အစားထိုးသြားပါတယ္။ အဓိက ကဗမာလူမ်ိဳးေတြ ကခ်င္ျပည္နယ္ကို အမ်ားႀကီး ဝင္ေရာက္လာပါတယ္။

အဓိက ေျပာခ်င္တာကဗ်ား၊ ကခ်င္လူငယ္ေတြရဲ႕ တက္လမ္းကို မပိတ္ထားမိဖို႔ပါ။ အစိုးရကိုေတာ့ မေဝဖန္ခ်င္ေတာ့ဘူး။ အစိုးရဝန္ထမ္းဆိုတာ ကခ်င္ျပည္သူေတြနဲ႔ မဆိုင္သလိုပါဘဲ။ အားလံုးကို မသိမသာ ပထုတ္ထားၾကပါတယ္။ ဒါက အာလံုး အသိပါ။ ဒါေၾကာင့္ ဆက္မေရးေတာ့ပါဘူး။ ဘာေၾကာင့္လည္းဆိုေတာ့ ကခ်င္ႏိုင္ေတာ္တည္ေဆာက္ေရး ေရးေနတာကိုး။

KIA/KIO အေနနဲ႔ လူငယ္ေတြကို ပိုၿပီး ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ သင့္ပါတယ္။ ကခ်င္တမ်ိဳးသားလံုး စာတတ္မွ စီပြားေရးအဆင္ေျပမွ ကခ်င္ႏိုင္ငံေတာ္ကို တည္ေထာင္ႏိုင္မွာပါ။ ကခ်င္လူငယ္ေတြကို ပိုၿပီး လမ္းျပဖို႔ပါ။ ဝမ္းတထြာအတြက္ ကိုယ့္ကခ်င္ လူမ်ိဳးျခင္း မႏွိမ္သင့္ေတာ့ပါဘူး။

KIO/KIA အေနနဲ႔ ကခ်င္လူငယ္ေတြရဲ႕ အရင္းအျမစ္ကို ပ်ိဳးေထာင္သင့္ပါတယ္။ လမ္းစဥ္ေတြေရာ ခ်မွတ္သင့္ပါတယ္။ ပိုၿပီးေတာ့ ခ်မွတ္ဖို႔ လိုလာပါၿပီ။ KIO/KIA အေနနဲ႔ကခ်င္တမ်ိဳးသားလံုးအတြက္ ရပ္တည္ေနတာမွန္ရင္ လူငယ္ေတြရဲ႕ လူသားအရင္းအျမစ္ကို ပ်ိဳးေထာင္ သင့္ပါတယ္။

ကခ်င္တမ်ိဳးသားလံုးရဲ႕ အနာဂတ္သည္ ကခ်င္လူငယ္မ်ားရဲ႕ လက္ထဲေတြ ျဖစ္တယ္။

အပိုင္း (3)

ကခ်င္လူငယ္ ပညာတတ္ေတြ ဘယ္ေလာက္မ်ားလဲ။

ကခ်င္လူငယ္ပညာတတ္ေတြ အင္မတန္နည္းေနပါေသးတယ္။ က်ေနာ့္စာေတာက္ေလ်ာက္ လူငယ္ေတြရဲ႕ ပညာေရးကို ကခ်င္တမ်ိဳးသားလံုးရဲ႕ လူ႔အရင္းအျမစ္ကို ဘယ္လုိ ပ်ိဳးေထာင္မလဲ။ အခုအပိုင္း (3) မွာ ပညာေရးေျပာပါမယ္။ ဒါကလည္း ထူေထာင္သင့္တဲ့ အရင္းအျမစ္မွာ တစ္ခုအပါအဝင္ ျဖစ္ပါတယ္။

ကခ်င္လူမ်ိဳးေတြ စာေပမွာ အားနည္းႀကပါတယ္။ ၿမိဳ႕ေတြမွာ ေရာက္ေနတဲ့ လက္တစ္စုပ္စာ ကခ်င္ လူမ်ိဳးေလာက္တာ စာတတ္ၾကပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ လူသားအရင္းအျမစ္ ထူေထာင္ရာမွာ အင္မတန္ အားနည္းႀကပါတယ္။

ကခ်င္လူမ်ိဳးေတြရဲ႕ လူသားအရင္းအျမစ္ကို ထူေထာင္ဖို႔လည္း ကခ်င္လူမ်ိဳးမ်ားဟာ မစည္းလံုး ႀကပါဘူး။ ဘာေၾကာင့္မစည္းလံုးသလဲလို႔ အရင္းအျမစ္ကို ႐ွာလိုက္ေတာ့ ခရစ္ယာန္ဘာသာေတြ ကြဲျပားေနၾကရပါတယ္။ ခရစ္ယာန္ဘာသာေတြမ်ားလြန္းလို႔ ေရတြက္ရမွာေတာင္ ခက္ခဲပါတယ္။

ဒီလိုမ်ိဳး အကြဲကြဲအျပားျပားျဖစ္ေနတာ KIO/KIA မွာ သာမက ကခ်င္ျပည္သူ အခ်င္းခ်င္းေတာင္ ကြဲျပားေစပါတယ္။ ဒါက ကခ်င္ လူမ်ိဴးေတြကို အင္းအားနည္းေစတဲ့ အဓိက အႀကာင္းရင္း ျဖစ္ေနပါတယ္။

အဓိက ျပသာနာက ဘာသာေရးမဟုတ္ဘူးဆိုတာ က်ေနာ္တို႔ ရင္ထဲမွာ မမွတ္ထားခဲ့ႀကဘူး။ အခုက်ေနာ္တို႔ ရင္ဆိုင္ေနတာက ကခ်င္ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္ေအာက္က ႏိုင္ငံေရးျပသာနာ ျဖစ္ပါတယ္။

ကခ်င္လူမ်ိဳးေတြမွာ ပညာတတ္ အမ်ားႀကီးရိွတယ္ဘဲ ထားအံုး။ ပညာတတ္ေတြကို အလုပ္ေပးဖို႔ ေနရာမရိွပါဘူး။ ပညာတတ္ရင္ေတာင္ အလုပ္မရိွတဲ့ လူပိုေတြ ျဖစ္ေနရတယ္။ ၾကာရင္ အလုပ္မရိွတဲ့ လူက ပ်က္စီးရတယ္။

ပိုက္ဆံခ်မ္းသာတဲ့ လူတစုရဲ႕ သားသမီးေတြသာ အလုပ္ရၾကတယ္။ ၿပီးေတာ့ ပညာေကာင္းေကာင္းသင္ႏိုင္ၾကတယ္။ ႏိုင္ငံျခားပညာေတာ္သင္အထိ သြားရႀကတယ္။ စစ္ေဘးၾကံဳေတာ့လည္း လူခ်မ္းသာကခ်င္လက္တစုပ္စာက ႏိုင္ငံျခားကိုေျပးတယ္။ ရန္ကုုန္ကို ေျပးတယ္။ တခ်ိဳ႕ၾကျပန္ေတာ့ ဒုကၡသည္ အေနနဲ႔ အေနာက္ႏိုင္ငံေတြမွာ ခိုလံုသြားၾကတယ္။

ပညာတတ္တခ်ိဳ႕ကလည္း ဝမ္းေရးဖူလံုဖို႔ အတြက္ ႏိုင္ငံျခားကို ထြက္ခြာသြားၾကရတယ္။

ႏိုင္ငံ့အတြက္ စစ္တိုက္တာက ဆင္းရဲသားေတြ၊ ကိုယ့္လူမ်ိဳးအတြက္ မားမားရပ္တည္ေနတာက ဆင္းရဲသားေတြပဲ ျဖစ္ေနတယ္။

KIO/KIA ခ႐ိုနီနဲ႔ ကိုယ့္ဝမ္းတထြာအတြက္ စီးပြား႐ွာေနတဲ့ စစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြလည္း အသိတရားရဖို႔ သင့္ပါၿပီ။

နိဂံုးခ်ဳပ္ေျပာရရင္ က်ေနာ္တို႔ ကခ်င္လူမ်ိဳးေတြ ဘယ္လို စည္းလံုးၾကမယ္။ အေျခခံလိုအပ္ခ်က္ေတြ ဘယ္လို တည္ေဆာက္ၾကမယ္။ စစ္ပဲတိုက္ေနတာဟာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ အေျဖမဟုတ္ဘူး။ အေျခခံလိုအပ္ခ်က္ေတြျဖစ္တဲ့ တမ်ိဳးသားလံုးပညာတတ္ေရး၊ အေျခခံအေဆာက္အဦးေတြ၊ က်န္းမာေရး၊ စီးပြားေရး၊ အလုပ္အကိုင္အခြင့္အလမ္းေတြကို ဘယ္လို တည္ေဆာက္သြားမလဲဆိုတာ ပိုၿပီးစဥ္းစားသင့္တယ္လို႔ ေရးသားအပ္ပါတယ္။

အပိုင္း (4)

ဆယ္က်ပ္တန္သူကို တစ္က်ပ္နဲ႔ ရေအာင္ခိုင္းတယ္

ကခ်င္လူ႔အဖြဲ႔အစည္း(KIO/KIA မပါ)မွာ အလုပ္သြားလုပ္တဲ့ လူငယ္တခ်ိဳ႕ညီးသံ ၾကားဖူး ပါတယ္။ ေပးတာက တစ္က်ပ္ဖုိး ခိုင္းတာက ဆယ္က်ပ္ေလာက္ခိုင္းခ်င္ၾကတယ္။ ၿပီးေတာ့ လူမ်ိဳးေရး (Myusha lam) ဆိုၿပီး လုပ္အားေပးခိုင္းတတ္ၾကတယ္။ ေရေႏြးၾကမ္း ထည့္ခိုင္းသည္ အထိ။ ကခ်င္လူမ်ိဳးေတြကို ခ်ိဳးနိမ္ေနတာက ကခ်င္လူမ်ိဳးဘဲ ျဖစ္ေနတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ကခ်င္လူ႔အဖြဲ႔အစည္းမွာ အလုပ္မလုပ္ခ်င္ၾကဘူး။ ကခ်င္စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္ေတြလည္း ထိုနည္းလည္းေကာင္းပါပဲ။ ကခ်င္လူငယ္ေတြဆိုရင္ အလုပ္ကိုပိုခိုင္းခ်င္တယ္ လူငယ္ေတြက မလုပ္ႏိုင္ေတာ့ လူငယ္ေတြကို ပ်င္းတယ္ ဆိုၿပီး ေနာက္ပိုင္းျပန္မသံုးေတာ့ဘူး။ ဒါက ဘယ္သူ႔ကို အျပစ္တင္မလဲ။

ကိုယ့္လူမ်ိဳးကိုဘဲ အလုပ္ေပးပါလို႔ေတာ့ မဆိုလိုပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ အလုပ္ခိုင္းတဲ့ ပံုစံေတြ ေျပာင္းသင့္ပါေၾကာင္းပါ။

ၿပီးေတာ့ ကခ်င္အရပ္ဘက္ အဖြဲ႔အစည္းေတြ ခဏတာ အင္းအားရိွၿပီး ေနာက္ပိုင္းေပ်ာက္ကြယ္သြားၾကတယ္။ မေပ်ာက္ကြယ္ရင္ေတာင္ မိန္သြားၾကတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲ။

အရပ္ဘက္အဖြဲ႔အစည္းမွာ ဝင္ေငြမရိွပါဘူး။ ၿပီးေတာ့ အဖြဲ႕ဝင္ေတြလည္း အကုန္လံုး လုပ္အားေပးပါပဲ။ ဒီအဖြဲ႔အစည္းကို ဘယ္လို ခိုင္မာေအာင္တည္ေဆာက္မလဲ မစဥ္းစားဘူး။

ဟုတ္ပါတယ္။ တခါလုပ္အားေပးႏိုင္ေပမယ့္ ကခ်င္လူမ်ိဳးေတာ္ေတာ္မ်ားဟာ ဆင္းရဲၾကပါတယ္။ တခါလုပ္အားေပးႏိုင္ေပမယ့္ ေနာက္တခါလုပ္အားေပးႏိုင္ဖို႔ ခက္ၾကပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ကခ်င္လူငယ္ေတြကို လူမ်ိဳးေရးနဲ႔ ဆြဲထားတယ္။ တန္ရာတန္ေၾကးမေပးဘူး။လူမ်ိဳးေရးဟုတ္တယ္ လုပ္အားေပးရမယ္။ ေခါင္းစဥ္ ကဒါဘဲ။

တန္ရာတန္ေၾကးနဲ႔ခိုင္းၾကပါ။ ကိုယ့္လူမ်ိဳးကို  ကိုယ္မျပဳစုမပ်ိဳးေထာင္ရင္ ဘယ္လူမ်ိဳးက တာဝန္ယူမလဲ။ လူမ်ိဳးေရးနဲ႔ ကခ်င္လူငယ္ေတြရဲ႕ တက္လမ္းကို  မပိတ္ေစခ်င္ပါဘူး။ မပိတ္သင့္ပါဘူး။

တစ္က်ပ္တန္တဲ့ သူကိုေတာင္ ဆယ္က်ပ္ေလာက္တန္ေအာင္ပ်ိဳးေထာင္ၿပီး ခိုင္းပါ။ ဒါဆို ကခ်င္လူမ်ိဳးဟာ ေနာင္တခ်ိန္ လူ႔အရင္းအျမစ္ တိုးတက္တဲ့ ႏိုင္ငံျဖစ္မွာပါ။

အပိုင္း (5) နိဂံုး

ကခ်င္မ်ိဳးႏြယ္စုမ်ားရဲ႕ အင္အား

ကခ်င္မ်ိဳးႏြယ္စုေတြရဲ႕ အင္အားကို ေလွ်ာ့မတြက္သင့္ပါဘူး။ ပိုၿပီး အင္အားႀကီးေအာင္ လုပ္သင့္ပါတယ္။

ဒီေန႔ကခ်င္မ်ိဳးႏြယ္စုေတြကို ေသြးခြဲေနတာ ရိွပါတယ္။ ရဝမ္ေတြကို ဗမာျဖဴလို႔ မည့္ၿပီး ေသြးခြဲတယ္။ လီဆူးေတြကို ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ေပးမည္ဟု ေသြးခြဲတယ္။

ဒါကို ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ ကခ်င္လူမ်ိဳးေတြရဲ႕ အင္အားကို စစ္အစိုးရသိေနတာ သိသာပါတယ္။ အဓိကအင္အားကို ဘယ္လိုတည္ေဆာက္မလဲ စဥ္းစားဖို႔ အခ်ိန္တန္ပါၿပီ။ ပါဝင္လာလိမ့္မယ္ ဆိုတဲ့ အေတြးေလာက္နဲ႔ေတာ့ အလုပ္မျဖစ္ေတာ့ပါဘူး။ အမွန္တကယ္စဥ္းစားေတြးေခၚ ဖို႔ အခ်ိန္တန္ပါၿပီ။

ကယ္!!!!!!

လုပ္ငန္းစမယ္။

ကခ်င္မ်ိဳးႏြယ္စုေတြထဲမွာ ပညာတတ္ဘယ္ေလာက္ရိွသလဲ၊ အရင္ေဖာ္ထုတ္မယ္။

ပညာတတ္ေတြကို ဘယ္လိုအသံုးျပဳမယ္ဆိုတာ Plan ဆြဲမယ္။ ၿပီးေတာ့ Plan အတိုင္း အေကာင္အထည္ေဖာ္မယ္။

ထိုPlan ကို ဘယ္ႏွစ္ႏွစ္ စီမံကိန္းခ်မလဲ။ ႏွစ္ေပါင္း (30) လား။ (50) လား။

က်ေနာ္အခုခ်ိန္ထိ ကခ်င္ေတြရဲ႕ ပါးစပ္ဖ်ားမွာ ႏွစ္ေပါင္း (30,50,60) စီမံကိန္းလည္းမၾကားဖူးပါဘူး။ ထိုသို့ ေျပာ၍ အထင္ေသးတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ့္အားနည္းခ်က္ကို သိတာဟာ ႐ွက္စရာမဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ့္အားနည္းခ်က္ကို မသိျခင္းကဘဲ ႐ွက္စရာ ျဖစ္ပါတယ္။

စစ္နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ႏွစ္ေပါင္း (60) ေျဖ႐ွင္းလာတာ အဆင္မေျပပါဘူး။ ဒါက နည္းလမ္းအသစ္ေတြ လုပ္သင့္ၿပီဆိုတဲ့ ေခါင္ေလာင္းသံေလးပါ။ ၾကားတတ္ဖို႔သာ လိုပါတယ္။

စင္ကာပူႏိုင္ငံကို တည္ေထာင္ဖို႔ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ဖို႔ ဘယ္ႏွႏွစ္စီမံကိန္းခ်ရတယ္ဆိုတာ သိပါသလား။

ေတာင္ကိုရီးယားႏိုင္ငံလို ဖြံၿဖိဳးတိုးတက္ဖို႔ ဘယ္ေလာက္ၾကာသလဲ။

ကခ်င္လူမ်ိဳးေတြရဲ႕ လူ႔အရင္းအျမစ္ကို တည္ေထာင္ဖို႔ ဘယ္ႏွစ္ႏွစ္ ၾကာမလဲ။ Plan ဆြဲၿပီး လုပ္ငန္းစလုပ္ သင့္ၿပီထင္ပါတယ္။

ကိုယ္မွာ လူ႔အရင္းအျမစ္မရိွရင္ ခြဲထြက္တာပဲ ျဖစ္ျဖစ္(ခြဲထြက္ဖို႔ လူ႔အရင္းအျမစ္သိပ္ မရိွေသး)၊ ဖက္ဒရယ္အရ 21 ရာစု ပင္လံုမွာ ပူေပါင္းတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ သူမ်ားလက္ေအာက္မွာ ေနရဖို႔က မ်ားပါတယ္။ လြတ္ေတာ္ထဲက ကခ်င္ျပည္နယ္ဝန္ႀကီးလို လူရီစရာ ျဖစ္ေနအံုး မွာပါ။

(အပိုင္း (5) ပိုင္းထိ ေရးသြားေတာ့ ကခ်င္လူမ်ိဳးေတြအတြက္ အေတြးတခု ဒါမွမဟုတ္ ဘယ္ကစလုပ္မယ္ဆိုတာ အေတြးေပါက္ေလာက္ၿပီ ထင္ပါတယ္။ ကခ်င္လူမ်ိဳးကို တကယ္ခ်စ္ရင္ Plan ဆြဲ၍ ႏိုင္ငံတိုးတက္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္သင့္ပါေၾကာင္း ေရးသားအပ္ပါတယ္။

ထိုတို႔Plan ေအာင္ျမင္သြားရင္

ခြဲထြက္ခ်င္ေသာ္ ရ၏။

ပူးေပါင္းခ်င္ေသာ္ ရ၏။

သင့္လူမ်ိဳးကို ဘယ္သူမွ အႏိုင္မက်င့္၊

ဘယ္သူမွ သင္တို႔ ခြင့္ျပဳခ်က္မရဘဲ သင္တို႔ သံယံဇာတေတြကို ယူေဆာင္သြား၍ မရ။)

ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ။ အေတြးပြားေဆြးေႏြးႏိုင္ပါတယ္။ share ႏိုင္ပါတယ္။

(Myusha gintawng @ အမွန္အတိုင္း ေဝဖန္မည္။ )

စာေရးသူ၏ facebook link
https://mobile.facebook.com/profile.php?id=100013033697227&tsid=0.22513785865157843&source=typeahead&refid=17

အိမ္ေထာင္ရွင္မ်ား ေဆာင္ရန္ေရွာင္ရန္

အိမ္ေထာင္ရွင္မမေတြေရာ အိမ္ေထာင္ရွင္မေလာင္းေတြေရာဖတ္ရေအာင္လို့ဖတ္မိတဲ့စာေလး ျကိုးစားဘာသာျပန္ထားပါတယ္
၁-ကိုယ့္ခင္ပြန္းကိုဘယ္ေတာ့မွမေဟာက္ပါနဲ့  သူ့ကိုမရိုေသျခင္းလကၡဏာပါ (သုတၱံ ၁၅:၁)
၂-ကိုယ့္ခင္ပြန္းရဲ့အားနည္းခ်က္ေတြကိုမိသားစုဝင္/သူငယ္ခ်င္းေတြကိုမေျပာျပပါနဲ့ တစ္ေန့ကိုယ့္ဆီျပန္လာပါလိမ့္မယ္ လင္မယားဆိုတာတစ္ဦးအေျကာင္းတစ္ဦးထိန္းသိမ္းဖို့ပါ (ဧဖက္ ၅:၁၂)
၃-အမူအရာအေစာင္းအေျမာင္းေတြနဲ့ ကိုယ့္ခင္ပြန္းကိုမဆက္ဆံပါနဲ့ သူဘယ္လိုအထာေကာက္သြားမလဲဆိုတာမသိနိင္ဘူး အျမဲတမ္းျပန္ခံေျပာတက္တဲ့အမ်ိဳးသမီးေတြဟာေပ်ာ္ရႊင္တဲ့အိမ္ကိုမပိုင္ဆိုင္ျကဘူး (သုတၱံ ၁၅:၁၃)
၄-ကိုယ့္ခင္ပြန္းကိုတျခားေယာက္က်ားေတြနဲ့မနိႈင္းယွဥ္ပါနဲ့ သူတို့ရဲ့ဘဝအေျခအေနအားလံုးကိုကိုယ္မသိနိုင္ပါဘူး ခင္ပြန္းသည္ရဲ့မာန သိကၡာကိုေစာ္ကားမိရင္ ကိုယ့္အေပၚသူထားတဲ့ခ်စ္ျခင္းေမတၱာလည္းေလ့်ာနည္းသြားပါလိမ့္မယ္
၅- ခင္ပြန္းရဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြကို မျကိုက္လို့ဆိုတိုင္းမေလးမစားမဆက္ဆံပါနဲ့ သူတို့ေတြကိုေရွာင္ဖယ္ေအာင္သင့္ခင္ပြန္းပဲလုပ္သင့္ပါတယ္ (သုတၱံ ၁၁:၂၂)
၆- ခင္ပြန္းသည္လက္ထပ္ထားတာဟာသင့္ကိုပါ အိမ္အကူကိုမဟုတ္ဘူးတျခားသူကိုမဟုတ္ဘူး အိမ္ရွင္မတာဝန္ကိုယ္ေဆာင္ရြက္ပါ(ကမၻာဦး ၂:၂၄)
၇-သင့္ခင္ပြန္းကိုဂရုစိုက္ရမဲ့တာဝန္ကိုတျခားသူကိုမေပးပါနဲ့ ကိုယ့္ခင္ပြန္းဟာ ဇနီးသည္ရဲ့တာဝန္ျဖစ္ပါတယ္(ဧဖက္၅:၃၃)
၈-ခင္ပြန္းသည္အိမ္ကိုလက္ခ်ည္းသက္သက္နဲ့ျပန္လာခဲ့ရင္အျပစ္မတင္ပါနဲ့ အားေပးပါ (တရားေဟာ၃:၂၈)
၉-အျဖဳန္းျကီးတဲ့ဇနီးမျဖစ္ပါေစနဲ့ ခင္ပြန္းသည္ရဲ့ေခၽႊးဟာအဖိုးတန္ပါတယ္
၁၀- ခင္ပြန္းရဲ့ေသြးသားဆႏၵမျဖည့္ဆည္းေပးခ်င္လို့ေနမေကာင္းခ်င္ေယာင္ေဆာင္တာမ်ိဳးမလုပ္ပါနဲ့ သူ့အလိုလိုက္ေလ်ာပါ တျခားတစ္ေယာက္သင့္ေနရာမယူပါေစနဲ့ ေယာက္က်ားတိုင္း(ေရြးေကာက္ခံလူအပါအဝင္)ေသြးသားဆာေလာင္မႈကိုျကာျကာမခံစားနိင္ျကပါဘူး (ေရွာလမုန္၇:၁၂)
၁၁-ခင္ပြန္းသည္ကိုရည္းစားေဟာင္းသို့မဟုတ္တြဲဖူးခဲ့သူေတြနဲ့နိႈင္းယွဥ္ျခင္းလံုးဝပလုပ္ပါနဲ့ သင့္ရဲ့အိမ္အဖက္ဆည္မရျဖစ္သြားပါလိမ္မယ္(ေရွာလမုန္ ၅:၉)
၁၂-အမ်ားေရွ့မွာခင္ပြန္းကိုယ္စားေျဖျကားျခင္းမျပဳပါနဲ့ သူ့ဟာသူကိုယ္တြယ္ေျဖရွင္းပါေစ သင့္ကိုယ္စားေတာ့သူေျဖေပးနိင္ပါတယ္ (သုတၱံ၃၁:၂၃)
၁၃-ကေလးေတြရွ့မွာခင္ပြန္းကိုေအာ္ဟစ္ျခင္းစိန္ေခၚျခင္းမျပဳပါနဲ့ ပညာရွိအမ်ိဳးသမီးေတြအဲဒီလိုမလုပ္ျကပါဘူး(ဧဖက္၄:၃၁)
၁၄-ခင္ပြန္းသည္ရဲ့ထက္ျမက္မႈကိုသူကိုယ္တိုင္မသိခင္သိပါေစ(သုတၱံ၁၂:၄)
၁၅-ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းေတြကိုမိမိခင္ပြန္းနဲ့အနီးကပ္မလြန္ပါေစနဲ့
၁၆-ေရခ်ိဳးခန္းနဲ့မွန္တင္ခံုေရွ့မွာမေလာပါနဲ့ (အခ်ိန္ယူသင့္သလာက္ယူျပီးျပင္ျပင္ဆင္ဆင္ေနပါ) အျပင္မွာ လွလွပပျဖစ္ဖို့အခ်ိန္ေပးထားသူေတြသင့္ခင္ပြန္းေဘးမွာဝိုင္းဝိုင္းလည္ေနတက္လို့ပါ(၁ဓမၼရာဇဝင္၂၅:၃)
၁၇-သင့္မိဘမိသားစုဝင္နဲ့မိတ္ေဆြေတြဟာသင့္အိမ္ေထာင္ေရးအဆံုးအျဖတ္မေပးနိင္ပါဘူး အခ်ိန္ကုန္ခံေမးမေနပါနဲ့ ကိုယ္တိုင္ျပတ္သား ဆံုးျဖတ္ပါ (လု၂၁:၁၆)
၁၈-ခ်စ္ျခင္းေမတၲာကိုေငြျကးပၚအေျခမခံပါနဲ့ မဟုတ္ရင္သူ့ထက္ေငြပိုရွာနိင္တဲ့တေန့သူ့ကိုအရင္လိုနာခံပါ့ဥိီးမလား?
၁၉-ခင္ပြန္းသည္ဟာဂရုစိုက္မႈနဲ့နားေထာင္ေပးမဲ့သူလိုအပ္တယ္ သူ့ကိုအခ်ိန္မေပးနိင္ေလာက္ေအာင္အလုပ္မမ်ားပါေစနဲ့ေကာင္းမြန္တဲ့ဆက္ဆံေရးဟာအိမ္ေထာင္ေပ်ာ္ရႊင္ဖို့အဓိကက်ပါတယ္(ဂလာတိ၆:၉)
၂၀-ကိုယ့္အျကံအစည္ကသူ့ထက္ပိုေကာင္းခဲ့ရင္ေတာင္မွသူနဲ့မယွဥ္ပါနဲ့ သူနဲ့ကိုယ္တဖြဲ့ထဲပဲေလ(ဂလာတိ၆:၁၀)
၂၁-သူ့အေပၚအျပစ္တင္မေစာပါနဲ့ တျပစ္ေတာက္ေတာက္လုပ္ေနတဲ့အိမ္ရွင္မကိုဘယ္သူမွမလိုခ်င္ျကပါဘူး(ဧဖက္၄:၂၉)
၂၂-ပ်င္းရိတဲ့ဇနီးဟာဂရုမစိုက္တဲ့ဇနီးပါပဲ ကိုယ္ေရခ်ိဳးဖို့ေတာင္ေမ့ေနတက္သူမ်ိဳးေပါ(သုတၲံ၂၄:၂၇/ ၂၀:၁၃)
၂၃-မယ္မယ္ရရခ်က္ေကၽႊးပါ အစားအေသာက္ကိုေပါ့ပ်က္ပ်က္သေဘာထားတဲ့ေယာက္က်ားမရွိပါဘူး(သုတၲံ ၃၁:၁၄)
၂၄-ျပင္းထန္စြာေတာင္းဆိုမႈမျပဳပဲ အခ်ိန္တိုင္းကိုေပ်ာ္ေမြ့ပါ(လုကာ၁၁:၃)
၂၅- ခင္ပြန္းသည္အပါအဝင္အိမ္ကိုုလာတဲ့သူတိုင္းကိုေရပူေရေအးကမ္းျပီးျကိုဆိုပါ ခ်ိဳသာတဲ့စရိုက္ဟာစစ္မွန္တဲ့အလွတစ္ပါးပါ(သုတၱံ၃၁:၁၁)
၂၆-အိမ္ေထာင္ျပဳျခင္းနဲ့ပတ္သက္ျပီးအဆိုးျမင္ဝါဒရွိသူေတြနဲ့မေပါင္းဖက္ပါနဲ့(သုတၲံ၂၂:၁၄)
၂၇-အိမ္ေထာင္ဆိုတာကိုယ္တန္ဖိုးထားရင္ထားသေလာက္အဖိုးတန္တဲ့အရာပါ ေပါ့ပ်က္ပ်က္မထားသင့္ပါဘူး(ေဟျဗဲ၁၃:၄)
၂၈-ရင္ေသြးေတြဟာဘုရားဆီကလာတဲ့ေကာင္းခ်ီးေတြျဖစ္တယ္ ခ်စ္ခင္ပါေကာင္းမြန္စြာသင္ျပေပးပါ (သုတၲံ၂၂:၆)
၂၉-ဘယ္အေျကာင္းနဲ့မွအိမ္ေထာင္အေပၚကိုယ့္ရဲ့ဂရုစိုက္မႈကိုမေလွ်ာ့လိုက္ပါနဲ့ ဘယ္အသက္အရြယ္ေရာက္ေရာက္ဂရုစိုက္လႊမ္းမိုးနိင္ပါတယ္(သုတၲံ၃၁:၂၈)
၃၀-ဆုေတာင္းျခင္းအားျကီးတဲ့ဇနီးဟာသာလြန္ျပင္ဆင္တဲ့ဇနီးျဖစ္တယ္ အဲဒါေျကာင့္ခင္ပြန္းအတြက္အိမ္ေထာင္အတြက္အျမဲဆုေတာင္းပါ (၁သက္၅:၁၇)
(ခရစ္ဒစ္-မူးရင္းpostပိုင္ရွင္)

ေပ်ာ္ရႊင္မွဳစစ္စစ္ကိုရလိုလွ်င္...

ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းမွာ ဆရာဟာ ေက်ာင္းသား ၅၀ ခန္႔ကို ေဘာလံုးတစ္ေယာက္ တစ္လံုးစီ ေဝလိုက္တယ္။

ၿပီးေတာ့ ေဘာလံုးေတြမွာ ကိုယ့္နာမည္ကို ေရးခိုင္းတယ္။

ေရးၿပီးသြားတဲ့အခါ ေက်ာင္းသားေတြ အားလံုးကို အခန္းထဲမွာ ေဘာလံုးေတြထားခဲ့ခိုင္းၿပီးေတာ့ အျပင္ခဏထြက္ေစတယ္။

ဆရာက စိတ္ႀကိဳက္ ေဘာလံုးေတြကို ေနရာ ေရႊ႕ၿပီးတဲ့အခါက်မွ ျပန္ဝင္လာခိုင္းၿပီး ကိုယ့္နာမည္ပါတဲ့ ေဘာလံုးေလးေတြကို ျပန္ရွာေစတယ္။

ဒီအခါမွာ ေက်ာင္းသား ၅၀ လံုးဟာ တိုးကာေဝွ႕ကာ ေခၽြးသံတရႊဲရႊဲနဲ႔ အလုအယက္ ကိုယ့္နာမည္ပါတဲ့ ေဘာလံုးကို ျပန္လိုက္ရွာတာေပါ့။

ငါးမိနစ္ေလာက္ၾကာတဲ့အခါမွာ အားလံုးကိုရွာတာရပ္ခိုင္းလိုက္တယ္။ တစ္ေယာက္မွ ကိုယ့္ေဘာလံုး ကို ကိုယ္ျပန္မရေသးဘူး။

ဒီေတာ့မွ ဆရာက တပည့္ေတြကို ေျပာတယ္။ "မိမိနီးစပ္ရာေဘာလံုးတစ္လံုးကိုသာ ယူၿပီးေတာ့ နာမည္ပိုင္ရွင္ေတြကို ရွာေပးၾကည့္ပါ" တဲ့။

ဆရာေျပာတဲ့အတိုင္း ေက်ာင္းသားေတြ လိုက္လုပ္တဲ့အခါ က်ေတာ့မွ မိနစ္ပိုင္းအတြင္း ေက်ာင္းသားေတြ ဆီကို ကိုယ့္နာမည္ပါတဲ့ ေဘာလံုးေတြ ျပန္ေရာက္လာတယ္။

ဒီေတာ့မွ ဆရာက "တပည့္တို႔ ဘဝမွာ ေပ်ာ္ရႊင္မႈကိုရွာတာဟာ အခု ေလ့က်င့္ခန္းေလးနဲ႔ အလား သ႑ာန္ တူတယ္။ လူေတြ ဟာ ကိုယ့္ေပ်ာ္ရႊင္မႈဆိုတဲ့ ေနာက္ကိုပဲ ေခၽြးတဒီးဒီး က်ေအာင္ လိုက္ရွာ ေနေလ့ ရွိတယ္။ ဒါေပမယ့္ေနာက္ဆံုးမွာ ေပ်ာ္ရႊင္မႈ စစ္စစ္ကို ေတြ႕သလား ဆိုေတာ့ မေတြ႕တတ္ဘူး။ တကယ္ ေပ်ာ္ရႊင္မႈ စစ္စစ္ကို ရလိုရင္ ကိုယ္လက္လွမ္းမီရာ သူတစ္ပါး ေပ်ာ္ရႊင္မႈ ေလးေတြကို ျဖည့္ဆည္း ေပးၾကည့္ပါ။ သူတစ္ပါး ကလဲ ကိုယ့္ ေပ်ာ္ရႊင္မႈ ေဘာလံုးေလးကို ကိုယ့္ဆီကို အေရာက္ လာေပး ပါလိမ့္မယ္။"

-မွတ္စုၾကမ္း