ႏုိင္ငံေရး ဆုိတာ သိပၸံ ျဖစ္တယ္။ ၀ိဇၨာ မဟုတ္။

သိပၸံ ဆုိတာ လက္ေတြ႕က်က် စနစ္တခုရဲ႕ အလုပ္လုပ္ျခင္း ဆုိင္ရာ နည္းပညာ ျဖစ္ပါတယ္။ သိပၸံမွာ ေနာင္ဘ၀၊ ေရွးဘ၀၊ ကုသုိလ္ကံ၊ ခ်စ္ျခင္း၊ ႏုိင္ငံေတာ္ရဲ႕ ေစတနာ၊ ယုံၾကည္ျခင္း၊ ဆုိတဲ့ စိတၱဇ နာမ္မ်ား မဟုတ္။ လူသားဘ၀ ျဖစ္တည္မႈ (ေမြးျခင္းမွ ေသျခင္းအထိ) နဲ႔ ဆုိင္တဲ့ လက္ေတြ႕က်င့္ထုံးနည္း စနစ္သာ ျဖစ္ပါတယ္။

စိဇၨာ ဘာသာရပ္လုိ ေမာင္ႏွမလုိ ခင္ပါတယ္။ ခ်စ္ခင္ရမယ္၊ ကူညီပါရေစ၊ ခ်စ္ျခင္း၊ မုန္းျခင္း၊ ဆုိတဲ့ အရည္မရ အဖတ္မရ အာရုံခံ စကားနဲ႔မရပါ။ ႏုိင္ငံေရး ဆုိတာ စနစ္တခုကုိ သိသိက်က် လည္ပတ္ေစတဲ့ ယႏၱရား (Mechanism) ေတြကုိ လက္ေတြ႕ဘ၀ (Empirical evidences) မ်ား နဲ႔ တြက္ခ်က္ေသာ သိပၸံဘာသာရပ္ ျဖစ္ပါတယ္။

ျပည္သူေတြရဲ႕ ရပုိင္ခြင့္ဟာ ႏုိင္ငံေတာ္ရဲ႕ လက္ေဆာင္မဟုတ္သလုိ၊ ေက်းဇူးတရားလည္း မဟုတ္ပါ။ အဲဒီ ရပုိင္ခြင့္ကုိ ကုိယ္ပုိင္ပစၥည္းလုိ သိမ္းထားၿပီး လက္ေဆာင္အတုအေယာင္ လုပ္ေနတဲ့ စနစ္ဆုိးသာ ျဖစ္ပါတယ္။ စနစ္ေကာင္းရင္ ဘယ္သူက ဘယ္သူ႕ကုိမွ ေက်းဇူးတင္စရာမလုိ၊ ေက်းဇူးဆပ္စရာ မလုိ။ ျပည္သူေတြအတြက္ အစုိးရက ဘာေပးလုိ႔ ေက်းဇူးတင္ရမယ္ ဆုိတာမဟုတ္၊ လုပ္ေပးရမယ့္ တာ၀န္ ဆုိတာ သူတုိ႔မွာ ရွိတယ္။ ျပည္သူေတြက ရပုိင္ခြင့္ရွိလုိ႔ ရတယ္ ဆုိတဲ့ စနစ္ကသာ အလုပ္လုပ္တာပါ။ ထုိနည္း၄င္း၊ အစုိးရ ၀န္ထမ္း လုပ္သူေတြဟာ ျပည္သူေတြရဲ႕ ေက်းဇူးတရား ကုိ ခံစားထုိက္တဲ့ အထူးလူတန္းစား မဟုတ္။ သူတုိ႔ လုပ္စာ နဲ႔ သူတုိ႔ အလုပ္လုပ္တယ္။ သူတုိ႔ တာ၀န္ အတြက္ သူတုိ႔ ရထုိက္တဲ့ အက်ဳိးခံစားခြင့္ရေစရမယ္။ ဒါဟာ စနစ္ျဖစ္တယ္။

ျမန္မာ ႏုိင္ငံရဲ႕ ႏုိင္ငံေရး ကုိ ၀ိဇၨာ ပုံစံ ကစားေနခဲ့တာ ႏွစ္ေပါင္း မနဲေတာ့ပါဘူး။
တီဗီထဲက သတင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးလြင့္ၿပီး တုိင္းရင္းသားေတြကုိ ေမာင္ႏွမ ေျပာလုိက္၊ ေသာင္က်န္းသူေျပာလုိက္၊ သတ္လုိက္၊ မဒိမ္းက်င့္လုိက္၊ ရြာမီးရႈိ႕လုိက္၊ ညီေနာင္ပြါး ေျပာလုိက္၊ ေလယဥ္နဲ႔ ဗုံးက်ဲလုိက္ နဲ႔ ေၾကာင္မႀကီးက ဖမ္းမိထားတဲ့ ေသခါနီး စာကေလးကုိ ေဆာ့ကစားသလုိ ကစား ေနခဲ့တဲ့ ျပႆနာ ျဖစ္ပါတယ္။

ႏုိင္ငံေရး ဆုိတာ ၀ိဇၨာ မဟုတ္သလုိ ယုံၾကည္ျခင္းလဲ မဟုတ္ပါ။
သမၼတႀကီးကုိ ယုံတာထက္၊ ျပည္သူတုိင္းရဲ႕ လုပ္ပုိင္ခြင့္ စနစ္တခုကုိ ပုိအေလးထားရမယ္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ကုိ ယုံၾကည္ေနတာထက္ သိက်တဲ့ စနစ္ကသာ ပုိအလုပ္ျဖစ္တယ္။
လူပုဂၢိဳလ္ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ကုိ ကုိးစားတာထက္ စနစ္ေကာင္းတခုမွာ လူအမ်ားႀကီး ပါ၀င္ေစေရးသာ ျဖစ္ပါတယ္။
စစ္မွန္တဲ့ လူထု ႏုိင္ငံေရး ဆုိတာ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ရဲ႕ လူစြမ္းေကာင္း မ်က္ႏွာ မရွိေစရဘူး။ လူပုဂိၢဳလ္ တစ္ဦး တစ္ေယာက္ ကုိ အားကုိးေနရေသးတယ္ ဆုိရင္ စစ္မွန္တဲ့ လူထု ႏုိင္ငံေရး စနစ္ မဟုတ္ေသးတာ အမွန္ပါ။

လူပုဂိၢဳလ္ အေပၚမွီခုိ ေနရျခင္းသည္ ၀ိဇၨာသေဘာ ျဖစ္ၿပီး၊ လူထုအားလုံး ပါ၀င္ၿပီး သဘာ၀ အေလွ်ာက္ လည္ပတ္ ေစတဲ့ စနစ္သာလွ်င္ သိပၸံသေဘာတရား ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါကုိ ပုိေကာင္းေအာင္ လက္ေတြ႕ သုေတသန လုပ္ရပါမယ္။ မြန္းမံရမယ္။ ျပဳျပင္ရမယ္။ ထိန္းသိမ္းရမယ္။

လက္ေတြ႕နဲ႔ ဆုိင္တဲ့ ဘာသာရပ္မုိ႔လုိ႔ ႏုိင္ငံေရး သိပၸံ (Political Science) လုိ႔ ေခၚဆုိျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ႏုိင္ငံေရး ၀ိဇၨာ မဟုတ္ပါ။

(duwa kachin)