ကိုယ္ပုိင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရ ျပည္ နယ္ေတာင္းဆုိမႈႏွင့္ စပ္ လ်ဥ္း၍

(ေမာင္ေက်ာ္စြာ(ေဆာင္းပါး))

(၂၀၁၃ခုႏွစ္၊ ဇြန္လ ၇ရက္)
“ကုိယ္ပုိင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရတုိင္း”မွ “ကိုယ္ပုိင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရျပည္နယ္”အျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳရန္ “ဝ”အမ်ိဳးသားေသြးစည္း ညီၫႊတ္ေရး ပါတီ (UWSP) က ေတာင္းဆို သံ ေပၚထြက္လာပါတယ္။
ယင္းသုိ႔ေသာ ေတာင္းဆိုမႈသည္ လက္ရွိ သမၼတဦးသိန္းစိန္အစိုးရထံ ေတာင္းဆိုျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒတြင္ ျပ႒ာန္းထားသည့္ “ကိုယ္ပုိင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရတုိင္း”မွ “ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရျပည္နယ္”အျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳေပးရန္ ေတာင္းဆုိ ျခင္းလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ရွမ္းျပည္နယ္မွ ခြဲထြက္ရန္မဟုတ္၊ သီးျခား တုိင္းျပည္ထူေထာင္ရန္လည္း မဟုတ္ဟု အခုိင္အမာ ေျပာ ဆိုထားပါတယ္။
“ဝ”တုိင္းရင္းသားလူမ်ိဳးဆုိသည္မွာ မေန႔တစ္ေန႔က ျပည္ပမွ ဝင္ေရာက္အေျခခ်လာသည့္ လူမ်ိဳးမဟုတ္ပါ။ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ သားစဥ္ေျမးဆက္ ေနထုိင္လာခဲ့ၾကေသာ အျခားေသာ တုိင္းရင္းသားမ်ိဳးႏြယ္မ်ားထဲမွ လူမ်ိဳးတစ္မ်ိဳးသာျဖစ္ပါတယ္။
လူမ်ဳိးတစ္မ်ဳိးသည္ သူတုိ႔၏ ဘာသာစကား၊ စာေပ၊ ယဥ္ေက်းမႈႏွင့္ ဓေလ့ထံုးစံမ်ားကို အရွည္တည္တံ့ထြန္းကားေအာင္ လုပ္ ေဆာင္လုိျခင္းသည္ သက္ဆုိင္ရာ တုိင္းရင္းသားလူမ်ဳိး၏ ကိုယ္ပုိင္ျပ႒ာန္းခြင့္၊ အခြင့္အေရးတစ္ရပ္ပင္ျဖစ္ပါတယ္။ ထုိ႔အျပင္ အျခားေသာ တုိင္းရင္းသားလူမ်ဳိးမ်ားႏွင့္ တန္းတူရည္တူ ယွဥ္တြဲေနထုိင္ ဆံုးျဖတ္လုပ္ကုိင္လိုမႈဟာလည္း တရားမွ်တၿပီး သဘာ ဝက်သည့္ ေတာင္းဆိုခ်က္သာ ျဖစ္ပါတယ္။
က်ေနာ္တုိ႔တုိင္းျပည္တြင္ ဒီမုိကေရစီအခြင့္အေရးႏွင့္ တုိင္းရင္းသားအခြင့္ အေရးမ်ား ျပည့္ျပည့္ဝဝ မရွိခဲ့သည္မွာ လြတ္လပ္ေရး သက္တမ္းႏွင့္အမွ် ရွည္ၾကာခဲ့ၿပီလည္း ျဖစ္ပါတယ္။
အေျခခံဥပေဒ႐ႈေဒါင့္အရ ေျပာရမည္ဆုိလွ်င္ ၁၉၄၇အေျခခံဥပေဒတြင္လည္းေကာင္း၊ ၁၉၇၄အေျခခံဥပေဒတြင္လည္းေကာင္း၊ ၂၀၀၈ အေျခခံ ဥပေဒတြင္လည္းေကာင္း ဒီမုိကေရစီအခြင့္အေရးႏွင့္ တုိင္းရင္းသားအခြင့္အေရးမ်ား ျပည့္ျပည့္ဝဝ ေဖာ္ထုတ္ျပ ႒ာန္းထားျခင္း မရွိခဲ့ပါ။ မရွိေသးပါ။
၁၉၄၇ အေျခခံဥပေဒတြင္ ရွမ္းျပည္နယ္၊ ကခ်င္ျပည္နယ္၊ ကရင္ျပည္နယ္တုိ႔သာ ပါရွိခဲ့ပါတယ္။
၁၉၇၄ အေျခခံဥပေဒတြင္ ကရင္ျပည္နယ္၊ ခ်င္းျပည္နယ္၊ မြန္ျပည္နယ္၊ ရခိုင္ျပည္နယ္ ဟူ၍ ျပည္နယ္ ၄ခု ပါရွိလာခဲ့ၿပီး အမ်ား သိၾကသည့္ တုိင္း (၇)တုိင္း၊ ျပည္နယ္ (၇)ခု “ျပည္ေထာင္စု”ဟူေသာ “ႏုိင္ငံေတာ္ဖြဲ႔စည္းပံု တည္ေဆာက္ပံု” ေပၚေပါက္လာျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒတြင္မူ လက္ရွိ တုိင္းႏွင့္ျပည္နယ္ ၁၄ခုကို မေျပာင္းလဲဘဲ ကုိယ္ပုိင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရတုိင္း ၁ခုႏွင့္ ကိုယ္ပုိင္အုပ္ ခ်ဳပ္ခြင့္ရေဒသ ၅ခု ေဖာ္ထုတ္လာပါတယ္။ စစ္ကုိင္းတုိင္းထဲတြင္ နာဂကိုယ္ပုိင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရေဒသ ၁ခု ေဖာ္ထုတ္ခဲ့ၿပီး ရွမ္းျပည္ နယ္ထဲတြင္ ဓႏု၊ ပအိုဝ္း၊ ပေလာင္၊ ကိုးကန္႔တုိ႔ကို ကိုယ္ပုိင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရ ေဒသမ်ားအျဖစ္လည္းေကာင္း၊ “ဝ”ကုိယ္ပုိင္အုပ္ခ်ဳပ္ ခြင့္ရ တုိင္းအျဖစ္လည္းေကာင္း ေဖာ္ထုတ္ဖြဲ႔စည္းခဲ့ပါတယ္။
ယင္းသို႔ ေဖာ္ထုတ္ဖြဲ႔စည္းခဲ့သည့္ အသြင္သ႑ာန္ကိုသာ ကြက္၍ၾကည့္ၿပီး အခ်ိဳ႕ေသာ တုိင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္ဆိုသူမ်ားက ယခင္အေျခခံ ဥပေဒေဟာင္း ၂ခုထက္စာလွ်င္ ယခု ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒတြင္ တုိင္းရင္းသားလူမ်ိဳးမ်ားအတြက္ အခြင့္အေရး မ်ား ပို၍ေပးအပ္ထားေလသေယာင္ေယာင္၊ တုိင္းရင္းသားအခြင့္အေရးမ်ား ပိုရရွိထားေလသေယာင္ေယာင္ ေျပာဆိုတာ ၾကား သိရပါတယ္။
ဤေျပာဆိုခ်က္သည္ တုိင္းရင္းသားအင္အားစုမ်ား ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ရပ္တည္ တုိက္ပြဲဝင္ခဲ့ၾကရသည့္ တန္းတူေရးႏွင့္ ကိုယ္ပုိင္ ျပ႒ာန္းခြင့္ အျပည့္အဝရရွိေရးဟူေသာ အဓိကဦးတည္ခ်က္မွ လြဲမွားေသြဖီသြားေစရန္ အုပ္စုိးသူမ်ား စိတ္ႀကိဳက္ေရွ႕ေနလိုက္ ေျပာဆိုေနျခင္းသာ ျဖစ္ပါ တယ္။ ဤသည္တို႔မွာ သ႑ာန္ဆန္ေသာ၊ အေပၚယံက်လြန္းေသာ ေျပာဆိုခ်က္လည္း ျဖစ္ပါတယ္။
ယခင္ ၁၉၄၇အေျခခံဥပေဒတြင္ “ျပည္နယ္” မရခဲ့ၾကသည့္ “ကရင္၊ ခ်င္း၊ မြန္၊ ရခုိင္” တုိင္းရင္းသားမ်ား ၁၉၇၄ အေျခခံဥပေဒ တြင္ ျပည္နယ္ ကိုယ္စီရရွိလာပါတယ္။ ျပည္နယ္ရရွိလာသည့္ ထိုတုိင္းရင္းသားလူမ်ိဳးမ်ား (ကရင္၊ ခ်င္း၊ မြန္၊ ရခုိင္)တြင္ တန္းတူ ေရးႏွင့္ ကိုယ္ပုိင္ျပ႒ာန္းခြင့္ရခဲ့သလား၊ ရွိခဲ့ပါသလား။ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုႀကီး တည္ေဆာက္ႏုိင္ခဲ့ပါသလား။
ဤေမးခြန္းမ်ားကို အုပ္စုိးသူမ်ားအႀကိဳက္ ေျပာေနေသာ တုိင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္ဆိုသူမ်ားထံမွ တိက်ေသာအေျဖကို ၾကား သိလိုပါတယ္။
၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒဟာ (နဝတ-နအဖ) စစ္အစုိးရ စိတ္ႀကိဳက္ေရးဆြဲၿပီး အဓမၼအတည္ျပဳျပ႒ာန္းခဲ့ေသာ ဥပေဒျဖစ္ပါတယ္။ ဤအခ်က္ကို မ်က္ကြယ္ျပဳၿပီး အခ်ိဳ႕ေသာ တုိင္းရင္းသားပါတီမ်ားမွ လႊတ္ေတာ္ကုိယ္စားလွယ္မ်ားသည္ ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒ ေဘာင္ထဲမွေန၍ ဖက္ဒရယ္ ျပည္ေထာင္စုအျဖစ္သုိ႔ တစတစ ေျပာင္းလဲသြားႏုိင္တယ္။ ထုိသို႔ ေျပာင္းလဲႏုိင္သည့္ အေျခခံမူမ်ား ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒထဲ၌ ပါရွိေနတယ္ဟု ေျပာဆုိေနသံကုိလည္း အံ့ၾသဖြယ္ ၾကားသိေနရပါတယ္။
၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒတြင္ ျပည္နယ္/ ကုိယ္ပုိင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရတုိင္း/ ကိုယ္ပုိင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရေဒသမ်ားကို မည္သုိ႔ေသာ အေျခခံမူ မ်ား၊ အေျခအေန အခ်က္အလက္မ်ားႏွင့္ ညီၫြတ္လွ်င္ မည္သုိ႔ေသာ နည္းလမ္းမ်ားက်င့္သံုး၍ တိုးခ်ဲ႕ဖြဲ႔စည္းႏုိင္သည္ဟူေသာ ျပ႒ာန္းခ်က္မ်ိဳး မပါရွိေခ်။ သက္ဆုိင္ရာျပည္နယ္၊ ကုိယ္ပုိင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရတုိင္း/ ကိုယ္ပုိင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရေဒသမ်ား၏ နယ္နိမိတ္ ေျပာင္းလဲျခင္း၊ အမည္ေျပာင္းလဲျခင္းမွ်ေလာက္ကိုသာ ျပဳလုပ္ႏုိင္ခြင့္ရွိပါတယ္။
“ကုိယ္ပုိင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရေဒသတြင္ ထုိေဒသတြင္းရွိ ၿမိဳ႕နယ္မ်ားကို စုစည္း၍ ကိုယ္ပုိင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရေဒသအျဖစ္ စုစည္းသည္၊ ကိုယ္ပုိင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရတုိင္းတြင္ ထိုေဒသတြင္းရွိ ခ႐ုိင္မ်ားကို စုစည္း၍ ကိုယ္ပုိင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရတုိင္းအျဖစ္ စုစည္းသည္” ဟူ၍သာ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။ ကုိယ္ပုိင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရေဒသ၊ ကုိယ္ပုိင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရတုိင္းတုိ႔၏ အဆင့္အတန္းႏွင့္ အခြင့္အလမ္းကို ေဖာ္ျပ မထားပါ။
၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒ၊ ဇယား (၃)တြင္ ေဖာ္ျပထားသည့္ ကိုယ္ပုိင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရတုိင္း သို႔မဟုတ္ ဦးစီးအဖြဲ႔၏ ဥပေဒျပဳစာရင္း ဆို သည္မွာလည္း ၿမိဳ႕နယ္ျမဴနီစပယ္အဖြဲ႔တစ္ခု၏ အခြင့္အေရးမွ်ေလာက္သာ ျဖစ္ပါတယ္။
ထုိ႔အျပင္ တုိင္းရင္းသားျပည္သူမ်ား၏ ဒီမိုကေရစီ အခြင့္အေရးေတာင္းဆိုမႈႏွင့္ တုိင္းရင္းသားအခြင့္အေရး ေတာင္းဆိုမႈမ်ားကို အုပ္စုိးသူအဆက္ဆက္သည္ လက္နက္ျဖင့္ အၾကမ္းဖက္ ဖိႏွိပ္ေခ်မႈန္းခဲ့ျခင္းႏွင့္ “ဖက္ဒရယ္”ေတာင္းဆိုျခင္းမွာ ခြဲထြက္ေရးသာ ျဖစ္သည္ဟု သ႐ုပ္ဖ်က္ခဲ့ၾကသည့္အခ်က္ပင္ ျဖစ္ပါတယ္။
တုိင္းရင္းသားျပည္သူမ်ားသည္ ဒီမိုကေရစီအခြင့္အေရးမ်ားႏွင့္ တုိင္းရင္းသားအခြင့္အေရးမ်ား ျပည့္ျပည့္ဝဝ ရရွိေရးအတြက္ မတတ္သာဘဲ လက္နက္ကုိင္စြဲ ခုခံေတာ္လွန္ခဲ့ၾကရျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
အုပ္စုိးသူအဆက္ဆက္၏ လက္နက္ျဖင့္အၾကမ္းဖက္မႈကို လက္နက္စြဲကိုင္ၿပီး ခုခံစစ္ဆင္ႏႊဲရျခင္းသာျဖစ္ပါတယ္။ မလႊဲမေရွာင္ သာ ေရြးခ်ယ္ခဲ့ရေသာ နည္းလမ္းလည္းျဖစ္ပါတယ္။ ဤသို႔ေရြးခ်ယ္ခဲ့မႈမွာ တရားမွ်တၿပီး မွန္ကန္သည့္ ေရြးခ်ယ္မႈလည္းျဖစ္ပါ တယ္။ ဤနည္းလမ္းကို မေရြးခ်ယ္ခဲ့လွ်င္ တုိင္းရင္းသားမ်ား၏ အခြင့္အေရးေတာင္းဆိုမႈသည္ လူမ်ိဳးႀကီးဝါဒျဖင့္ အၾကမ္းဖက္ ဖိႏွိပ္ေသာ အုပ္စုိးသူအဆက္ဆက္၏ ေျခဖဝါးေအာက္တြင္ မႈန္႔မႈန္႔ညက္ညက္ ေက်လ်က္ရွိေနေတာ့မည္မွာ အေသအခ်ာပင္ ျဖစ္ ပါတယ္။
သို႔ပါ၍ “ဝ” တုိင္းရင္းသားမ်ား ကိုယ္ပုိင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရ ျပည္နယ္ေတာင္းဆိုေနသည္ကို ၾကည္လင္ေသာအျမင္၊ စာနာတတ္ေသာ သေဘာထားျဖင့္ ၾကည့္တတ္ျမင္တတ္၊ သေဘာထားတတ္ဖုိ႔ သိပ္အေရးႀကီးပါတယ္။ လက္နက္ကုိင္စစ္တပ္ အင္အားေကာင္း လုိ႔၊ တစ္ဖက္ႏုိင္ငံအားကိုးရွိလုိ႔၊ (ဗကပ)ေခါင္းေဆာင္မႈ ခံယူခဲ့ဖူးလုိ႔ စေသာ အယူအစြဲေတြ ကင္းစင္ဖုိ႔လည္း သိပ္လုိအပ္ပါတယ္။
“ဝ” တိုင္းရင္းသားမ်ားကဲ့သို႔ပင္ အျခားေသာ တုိင္းရင္းသားမ်ားကလည္း ကိုယ္ပုိင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရေဒသ၊ တုိင္း၊ ျပည္နယ္ ေတာင္း ဆိုလာလွ်င္ေကာ သင္တုိ႔မည္သုိ႔ သေဘာထားၾကမလဲ။
မည္သည့္လူမ်ဳိးသည္ ျပည္နယ္ရထုိက္ၿပီး မည္သည့္လူမ်ိဳးသည္ ျပည္နယ္မရထုိက္ေသး၊ ကိုယ္ပုိင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရတုိင္းအျဖစ္သာ ေနသင့္သည္ဟူေသာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္၊ စီရင္ခ်က္၊ ျပ႒ာန္းခ်က္မ်ိဳး ခ်မွတ္ပုိင္ခြင့္ သင္တုိ႔ထံတြင္ လံုးဝမရွိပါ။ ဤကဲ့သို႔ေသာ ကိစၥ ႀကီးမ်ားႏွင့္ပတ္သက္၍ တုိင္းရင္းသားအင္အားစုမ်ား၊ တိုင္းခ်စ္ျပည္ခ်စ္ ႏုိင္ငံေရးအင္အားစုမ်ား အားလံုးပါဝင္ႏုိင္သည့္ အမ်ဳိး သားညီလာခံႀကီးတြင္သာ တန္းတူရည္တူ ေဆြးေႏြး ညွိႏိႈင္းဆံုးျဖတ္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
သုိ႔ပါ၍ ၂၀၀၈အေျခခံဥပေဒကို အျမန္ဆံုး ဖ်က္သိမ္းၿပီး ဒီမိုကေရစီအခြင့္အေရးႏွင့္ တုိင္းရင္းသားအခြင့္အေရးမ်ား တိတိက်က် အာမခံႏုိင္သည့္ အေျခခံဥပေဒသစ္တစ္ရပ္ ေရးဆြဲႏုိင္ရန္ အထူးလိုအပ္ပါတယ္။
Ref : KIC